'Pegando fogo' ou música para incendiar as horas

O nome remite ao lendario trobador do folclore colombiano que percorreu o Caribe co seu acordeón, retratado mesmo nos Cien años de soledad de García Márquez. Esta é a filosofía que inspirou unha banda de músicos mexicanos e brasileiros a cantar polos camiños de Latinoamérica. Rasgacabeza / Francisco, el hombre / 2019 / Oito pezas / 6 euros O seu estilo mudou moito durante os anos de percorrido. Caracterizados ao comezo pola mestura de Música Popular Brasileira (MPB), o ritmo latino e rock, o seu último traballo vira cara ao electrónico, con beats e loops gañando presenza. Frenética, cun espírito punk máis que evidente, esta segunda proposta explora territorios onde "a ideia é o combustível, o momento é a faísca e a atitude é o fogo", declaraba a propia banda, facendo xa referencia á importancia do lume que atravesa todo o álbum. Pois o disco semella traducir ese principio físico de que a maior temperatura máis se moven as moléculas dun corpo. En Rasgacabeza as cancións son axitación pura, a melodía está inqueda, rebélase contra o estatismo mesturando elementos de diversos xéneros. Unha aposta arriscada, sen dúbida. Disque o produtor, Carlos Eduardo Miranda, opinaba que aquel primeiro Soltasbruxa tiña medo de ser ousado. Após a súa morte, Francisco, el Hombre parece ter seguido con atención o seu consello, optando ademais pola autoprodución, cunha independencia na que as letras tornan marcadamente políticas, mais na procura da reflexión afastada do panfletario. Sen temor aos cambios bruscos de rexistro, á distorsión ou mesmo a desafinar. Para darlle un ton máis industrial, até farían samples de sons de instrumentos tirado do YouTube. O pulso dun aparato médico incrementa os latexos no silencio. Así abre a primeira faixa, "Chama Adrenalina", anticipando a aceleración enerxética deste tema. A continuación, o lume incendia o "Chão Teto Parede" e esténdese pola electrónica imparábel de "Travou" -"morreu com muito sonho na cabeça..."-, até o simulado colapso da pantalla azul. Porén, continúan a ter oco os ritmos latinos, segundo amosa claramente "Encaldeirando" -cun groove de baixo, por certo, irresistíbel. Esta esencia híbrida, raíz MPB incluída, recóllena en "Parafuso Solto", fieis á alma viaxeira que os viu nacer nun repertorio que xurdiu itinerante, na xira de Soltasbruxa. Con todo, fica tamén espazo para o íntimo ese arrolo do vento no medio da voráxine. "O tempo é sua morada" colle ar para un novo acelerón do recitado veloz de "Manda Bala Fogo", propondo que até o choro sexa queimado. Fechando o círculo, volta á alarma da apertura nun berro contido para acordar ou manterse esperta. Porque "de censura vive o medo", cantan na derradeira faixa, e "Se hoje tá assim, imagina o amanhã" (que di o título).