Lingua de xigantes

Quen non coñece os Carunchos? Os Carunchos naceron en 1994, nada menos. E para min foron un dos grupos que me marcaron, que cantaba de nena, co meu pai. Foron un dos grupos que fixeron de min unha amante da música galega… Ai, Maruxiña, detrás dun balado, dáme un biquiño, que non é pecado; que non é pecado, que non é pecado, ai, Maruxiña, detrás dun balado. Eu querer quéroche ben, eu téñoche admiración, pero casarme contigo non mo pide o corazón. Lingua de xigantes / Os Carunchos / 18 pezas / 11,95 euros Neste traballo participan Pablo Rial (acordeón, gaita, percusións e voz), Juan Álvarez (gaita, pínfano, percusións e voz), Luís Correa (voz, zanfona, gaitas, requintas e pandeireta), Isaac Teniente (percusións e voz) e Alberto Costas (percusións e voz). Foi gravado con Isaac Millán en Ancestral Estudios Musicais e o deseño gráfico fíxoo un dos músicos: Isaac Teniente. Este disco, que é o sétimo do grupo, continúa coa súa teima en dúas vertentes. Por un lado, pór en valor o repertorio para gaita (de feito, hai unha peza do falecido Henrique Otero). Por outro, resaltar a música vocal, e conta con numerosas composicións do director, Luís Correa, pero non só del, pois tamén compuxeron outros carunchos, como Alberto Costas ou Isaac Teniente (autor da fermosísima peza "Estrela", que me encantou e que é tan sinxela como directa, chea de gusto). Penso que o forte desta formación é que se botan para adiante, sen medo, coas voces (e onde mellor se aprecia é na peza "Cantarciño novo"). A canción que máis me sorprendeu é a última, "Derradeira vontade de Fuco Buxán", composición de Pablo Rial con letra de Celso Emilio Ferreiro, cuns xiros na melodía moi interesantes e envolta con moito xeito por parte dos músicos. Ademais, hai letras de reivindicación: do idioma -do que o título do disco xa nos dá pistas- ou de repudia aos lumes dos nosos montes. Este traballo ten 18 pezas, pero non vos asustedes. Os cortes combinan temas máis sobrios e tradicionais con outros máis cheos, con harmonías. Sucédense as pezas instrumentais e as cantadas, e cando nos decatamos… Rematou e hai que volver darlle ao play! Escóitase ben, e apetece coller unha birra e volver ás foliadas! Como pode a raza humana prender lume ao planeta? Revisemos os valores ou xa pouco aquí nos queda. Foi un quince de outubro, que pasamos este inferno, onde están os responsables? Continúa o desgoberno.