Interés puro na música

Das últimas veces que estiven en Madrid tiven oportunidade de coñecer a Javier Franco, galego fillo da emigración que acaba de autoeditar Músicas de Ferreiros. Javier, ademais de excelente gaiteiro, é unha persoa que non deixa de facer país incluso a moitos quilómetros da Galiza, como, por exemplo, sacando adiante "Folk Madrid Norte" e abrindo sempre as portas para a música galega na comunidade madrileña. Nesta ocasión estivemos parolando deste traballo de investigación sobre a tradición musical no val de Ferreiros, na Pobra do Brollón. O CD, dispoñíbel tamén nas plataformas dixitais, fala da tradición musical da súa familia e fala tamén dunha tradición que vai quedando atrás. Fala do esmorecemento do rural, deses cantos que nacen e morren porque ninguén queda para seguir cantándoos. Javier, xunto cos seus curmáns, pertence á ultima xeracion de músicos de Ferreiros, e cultivou este amor polas melodías que naceron na súa casa. Sen apenas apoio económico, conseguiron editar un CD dun valor formidábel, xa que nel se concentran moitas pezas do repertorio dos seus avós e incluso se utilizan instrumentos feitos por eles. Eu véxoo como unha herdanza musical que por fin foi reunida, e non só para uso e desfrute particular, senón que ademais nos agasallan a todo o público con esta compilación de historial musical. Gravado nos estudios A Palleira, de Xabier Vizcaíno, no Incio, Música de Ferreiros contén unha escolla de 11 pezas nas que atopamos muiñeiras e xotas, pero tamén brindos e incluso gravacións dunha gaita de principios do século XX, orixinal de Arturo Parada, o bisavó de Javier. É moi curioso ver como esta familia foi coidando da herdanza musical dos bisavós, como gardaron non só os instrumentos musicais, senón tamén as cantigas, as fotos, a memoria. Por iso merece a pena a revisión deste patrimonio musical familiar, polo coidado na selección de todas estas pezas. Algunhas delas xa foran recollidas por grandes figuras do país como Xisco Feijóo ou Serxio Cobos e fixéronse moi populares, como pasou co "Galo". Pero tamén atopamos xoias como o "cantar de arrolo de 1943" e o "cantar de cego" interpretado por Carlos Quintá (o pai do bisavó da familia, Avelino Parada, era coñecido como o cego de Ferreiros). Nesta compilación atopamos o enxeñoso Luis Caruncho improvisando un brindo sobre as casas do lugar de Ferreiros e fechando así este traballo. Había moito tempo que non atopaba un disco que fora feito con tanto agarimo, sen prexuízos, sen presión comercial, cun interés puro na música. Só queda agradecer á familia musical de Ferreiros por este magnífico homenaxe aos ancestros.