Beleza desesperada

Se callar, o interesante deste último traballo de Nelson Cascais vén dado polo uso dos textos como un instrumento máis: non se trata dun recitado acompañado de música, nin dunha peza de spoken word que integre a música (aínda que hai ecos deste xénero ao longo de todo o disco), senón de imbricar os textos da escritora inglesa en composicións que dialogan co sentimento de perda que percorre toda a obra poética de Emily Brontë. A modernidade avant la lettre dos versos da autora cobran unha nova vida no diálogo coa banda composta por Cláudio Alves (declamador) Ricardo Toscano (saxos) Eduardo Cardinho (Vibráfono), Oscar Marcelino da Graça (piano) e João Lopes Pereira (batería) que acompañan ao contrabaixista. O refinamento das composicións engade un lirismo melancólico aos xa taciturnos versos de Brontë, deixando no ouvinte un regusto de tristeza e nostalxia que salientan unha beleza desesperada. Cada unha das pezas crea unha atmosfera propia na que música e poesía se encontran no fío do sentimento, sen que esa concesión ao sensíbel deixe de lado o rigor na construción musical. En “The night is darkening round me”, por exemplo, a peza que abre o disco, os torturados versos da autora (Clouds beyond clouds above me / Wastes beyond wastes below / But nothing drear can move me / I will not, cannot go) son apoiados por unha sólida estrutura percutiva creada pola batería e o vibráfono mentres que o saxo e o piano recrean un motivo que ampara e potencia que emana das palabras. O disco vai alternando composicións de corte máis camerístico con pezas onde o conxunto crea unha densidade máis coral e dialóxica: “Ellis Bell” pode ser un paradigma deses momentos en que, arredor dunha segura e firme liña de contrabaixo, os músicos van creando unha conversa que vai gañando en intensidade até desembocar nunha celebración colectiva que atopa o seu cénit nas palabras de Brontë. Hai tamén baladas que deixan paso a momentos de sosego: “Intimations of Mortality” transpórtanos a ambientes “clásicos” máis aveludados e próximos ao jazz de club sofisticado, mentres que “All Hushed And Still Within The House” achégase ao pop mundano e elegante con fondos de sintetizador que lembran aos arranxos da bossa nova da década de 1960. O lirismo desborda en temas como “Fall, Leaves, Fall” ou “Gondal” grazas á expresividade elexíaca do piano de Graça, apoiada na exuberancia da batería de Pereira, que dota de matices todo ese acervo melancólico sobre o que o decisivo saxo de Toscano marca momentos de exaltación e vehemencia. O disco remata con “She Dried Her Tears”, un resumo melódico desa tristeza (They could not guess, at midnight lone / How she would weep the time away) que percorre un traballo arriscado e desafiante que constitúe un delicioso reto lírico e musical. Remembrance: The Poetry of Emily Brontë Nelson Cascais / Robalo / 2021 /Dez pezas / 10 euros