Un arrolo electro pop

Querida lectora ou lector, ás veces non é tarefa fácil procurar estas músicas mensualmente, pero este mes, teño un regalo para ti: o novo disco de Alejandro e María Laura, “Madre Padre Marte”, editado por eles mesmos. Tiven ocasión de escoitar esta parella o ano pasado en terras galegas e foi amor a primeira vista (ou a primeira orella?). O matrimonio formado por Alejandro Rivas e María Laura Bustamante, de orixe peruana, lanza este traballo que ten cinco cancións totalmente novas. Unha delas é o tema inicial “Bajo el cielo azul de Marte”, que en catro minutos e medio establece a intimidade e o candor que caracterizará o disco. Con voces e guitarra en primeirísimo plano, e unha batería que balancea o ritmo como pano de fondo, o dúo narra unha historia baseada no relato Crónicas marcianas de Ray Bradbury. Este disco foi gravado en dúas etapas, a primeira en 2020, xunto ao produtor Javier Barría, e a segunda, con Gustavo Guerrero en México. O máis destacado do disco é que revela a enorme capacidade de Alejandro e María Laura para envolver as trece cancións, concibidas en momentos distintos e con diferentes matices sonoros, con temas que teñen xa algúns anos e foron un éxito total. O disco vai tecendo de forma orgánica temáticas que nos axudan a comprender as situacións que motivaron a inspiración deste disco como, “Querido hombre del Perú”, unha directa protesta feminista a favor da equidade nas responsabilidades e nas tarefas de criar as fillas e fillos. Alejandro e María Laura conseguen contar historias de forma sinxela e directa, pero o mellor é que a música acompaña de forma tan natural que toda a viaxe do disco é unha delicia. Outro corte que cabe destacar é “Lo que iba a ser” en colaboración coa cantora Andrea Echeverri, unha canción que fala sobre a pandemia, tinguida de música electrónica e con pinceladas que recordan os tolos experimentos musicais que facían os Beatles na súa última etapa. A nivel de instrumentación, este disco utiliza de forma moi elegante sintetizadores ou máquinas de ritmo, así como tamén percusión afro peruana, o que lle outorga un matiz novidoso, conseguindo unha mestura moi orixinal entre folk e pop. Madre Padre Marte reflexiona sobre a transformación que exerce nas persoas o feito de traer unha nova vida ao mundo, e tamén sobre o desarraigo que supón ter que buscar unha senda propia. Este disco ten unha carga de sensibilidade e delicadeza fóra do habitual, o que o fai moi sinxelo de escoitar, podes atopalo en todas as plataformas. É como un arrolo electro pop que chega dunha forma directa, sen estereotipos, sen prexuízos, e sen estar supeditado a ningunha moda da industria.