O Reino da Galiza no Beato de Turín do século XII

Segundo estes, estamos ante unha das diversas copias do Beato de Girona, unha carta elaborada por volta de 978 e custodiada na catedral da cidade catalá que lle dá nome desde 1078. Época: Comezos do século XII / Autoría: Monxes do Mosteiro de Ripoll / Conservación do orixinal: Biblioteca Nacional Universitaria de Turín / Características: Fai parte da tradición catalá O Beato de Girona realizouse no Mosteiro de Tábara, na actual provincia de Zamora, no espazo político do Reino da Galiza. Os autores foron o cronista Senior, o miniaturista Emeterio, discípulo do mestre de Tábara, Maxio e a gravadora Ende, cuxas imaxes ilustran tamén o Beato de Tábara. A presenza dunha muller asinando como debuxante principal da obra representa unha excepción na longa tradición deste tipo de cartográficas, pero vén demostrar a súa importante participación nos labores de copista e miniaturista nos códices medievais. A cartografía recuperouna na última década do século XIX o xeógrafo alemán Konrad Miller, un cartografo moi admirado, entre outros, por Manuel Murguía, pois foi a gran figura da xeografía histórica europea de finais do século XIX e comezos do XX, á que se debe a recuperación e divulgación de mapas tan importantes como o de Paulo Osorio, Isidoro de Sevilla, Castoris, Ebsfor, Hereford ou do Anónimo de Rávena. As súas descubertas son unha fonte de primeira orde para o coñecemento do Reino da Galiza na Alta Idade Media e tamén para impugnación do relato da historiografía españolista, o que explica o silencio sobre a súa obra no ámbito español. A pegada do románico catalán é evidente nas ilustracións deste mapa. Así, resultan inconfundíbeis as semellanzas cos códices cataláns deste período, moi particularmente coas biblias de Roda e Ripoll e co Beda do Museo Diocesano de Girona. Neste sentido, destacan o parecido de indumentarias, peiteados, a composición das escenas, edificacións ou o Pantocrator. Se Gallecia (Galiza) é a denominación empregada para designar o reino cristián peninsular, aparece Asturias correctamente incorporada dentro da área galega como unha mera extensión da mesma e omítese calquera referencia a León ou Castela, malia tomar como base para a súa elaboración un mapamundi orixinario desa área política, como o Mosteiro de Tábara, cun grande escritorio do que xorden Alta Idade Media importantes traballos bibliográficos.