As cifras son tan terroríficas como o medo do Samaín. A Asociación de Funcionarios para a Normalización Lingüística (AFNLG) leva arredor de quince anos querendo galeguizar o fin da vida mais os datos que manexan son alarmantes. Unha de cada mil lápidas está en galego e un 2 % das necrolóxicas están escritas na nosa lingua. Mesmo no ámbito rural, en familias monolingües en galego o encontro coa morte prodúcese na inmensa maioría en español.
Co fin de mudar a situación, a Asociación de Funcionarios para a Normalización Lingüística convocou na xornada do día 23 de outubro en Bonaval a representantes de entidades e institución para acadar un compromiso formal que contribuíra de maneira decisiva a darlle a volta a unha situación que empeorou nos últimos anos. PP, PSdeG, BNG, Anova, Izquierda Unida, Compromiso por Galicia, Unións Agrarias, UGT, CIG, CUT e CC OO ademais da Secretaría Xeral de Normalización Lingüística participaron no día da “Restauración da Memoria Lingüística de Galicia”, xornada que desde a AFNLG se quere institucionalizar. Entre outras cousas, as persoas asistentes asinaron a declaración de vontade na que queda de manifesto a vontade de teren unha despedida final en galego.
De non ser en galego, mellor en silencio
“Quero que todo o relativo ao meu funeral e enterro se realice exclusivamente en lingua galega e polo tanto pido á miña familia, ás autoridades relixiosas e civís e aos servizos funerarios que fagan en lingua galega canto teñan que facer, público ou privado, oral ou escrito”, reza o documento que recolle a vontade de quen o asina de ser enterrado en galego. Se terceiras persoas tratasen de impedir que isto acontecera, o texto incorpora o desexo de que calquera familiar ou persoa próxima tome as medidas para facelo mais, en caso de absoluta imposibilidade “faga que se me enterre en silencio”
O documento aprobado diríxese aos axentes implicados na última despedida, en especial ás funerarias mais tamén aos concellos, aos que instan, entre outras cousas, a sinalizar o lugar cunha placa en galego co recoñecemento da herdanza lingüística das persoas alí enterradas, mudar a placa dalgún ou algunha significad@ mort@ para pasala á nosa lingua, co consentimento da familia.
