Non é até 1977 que aparece o seu segundo libro: A muller en Galicia, que Ramón Piñeiro rexeitou publicar, como tamén fará despois coas Cartas a Rosalía de Teresa Barro. De Sartre aprende Queizán a concibir a literatura como actividade pensante e con Beauvoir iníciase na escrita feminista.
Na literatura galega hai un antes e un despois de María Xosé Queizán. Será, ademais, unha das pioneiras do movemento feminista na Galiza, onde exerce unha grande influencia.
Tomar a palabra como muller, ocupar un espazo propio no mundo intelectual galego, intervir na política e na sociedade e facelo desde unha perspectiva nacionalista e feminista vai ser a súa principal tarefa durante toda a súa vida, até hoxe. E a súa obra, propia dunha grande polígrafa, é a expresión de todo iso.
O ensaio, a narrativa, a poesía, o teatro, o xornalismo ou a tradución foron canles creativas que María Xosé Queizán utilizou sempre para expor, defender e divulgar as súas teses feministas.
A súa pretensión como escritora foi construír unha obra que servise para derrubar as estruturas mentais que aínda existen sobre o amor, a sexualidade ou a maternidade e abrir as mentes a unha sociedade máis xusta, igualitaria e libre.
A súa escrita é un rotundo e constante manifesto feminista, unha literatura que, con maior ou menor fortuna literaria, procura sempre a transgresión e a subversión.
Do conxunto da obra de María Xosé Queizán, nós quedamos con Ten o seu punto a fresca rosa. Cremos que é a súa mellor novela e unha das grandes obras da narrativa galega actual, aínda que, na nosa humilde opinión, sóbranlle varios capítulos, concretamente os que máis teñen a ver coa novela negra.
Coa cidade de Vigo como pano de fondo, e tamén coa historia política e social do noso país nos anos 70 e 80, a autora dános unha obra protagonizada por mulleres e polo discurso feminista. O resultado é unha prosa brillante, unha historia moi ben tecida, que desmitifica a visión do amor e que nos somerxe na dependencia sentimental, nas relacións lésbicas, na cuestión da maternidade, na fecundación in vitro, nos abusos sexuais e na pedofilia.
En definitiva, unha novela fundamental na literatura galega contemporánea.
