A máis deforestación, máis pandemias

As especies portadoras de enfermidades zoonótcias progresan en ambientes degradados ambientalmente, segundo confirma un novo estudo. 
Tierra deroestada en Amazonia

Tierra deroestada en Amazonia

  (Foto de ARCHIVO)

18/11/2019
photo_camera A Covid-19, ao igual que o Zika, a Sida ou o Ébola, ten a súa orixe en poboacións de animais en condicións de severo estrés ambiental (Marizilda Cruppe / Rede Amazônia Sustentável)

"Levámolo advertindo durante décadas, mais ninguén fixo caso", sinala Kate Jones, autora do estudo que acaba de publicar a revista Nature sobre a relación entre perda de biodiversidade e pandemias en humanos. A investigación vénse a sumar ás elaboradas nos últimos meses no contexto da expansión do novo coronavirus ─e nos últimos anos co xurdimento de novas enfermidades zoonóticas─. Todas coinciden: o risco de pandemias increméntase en paralelo á tala de bosques e selvas.

O estudo de Jones, experta en modelización ecolóxica da University College de Londres, ofrece a explicación. A deforestación leva á extinción de numerosas especies, a maioría grandes depredadores, que facilitan que outras, como ratas e morcegos, sobrevivan e prosperen, incrementando a súa potencialidade de albergar e acabar transmitindo patóxenos a humanos. 

Arredor de 6.800 comunidades ecolóxicas de seis continentes foron analizadas: nos lugares degradados, o número de especies que portaban enfermidades zoonóticas aumentou en 70%.

Mais non son ratas ou morcegos os causantes das pandemias; só unha especie é responsábel da Covid-19: os humanos. Os expertos mundiais na materia levan tempo advertindo desta circunstancia. As pandemias son unha das manifestacións da degradación do planeta. Unha das que están por vir. 

"A natureza estanos a mandar unha mensaxe", dicía en marzo, no medio da expansión global do novo coronavirus, a directora executiva do Programa da ONU para o Ambiente, Inger Andersen. "Non coidar do ambiente é non coidar de nós mesmos", sinalaba.

"O risco de que no futuro agrome unha nova enfermidade zoonótica é máis alto que nunca", apuntaba WWF noutro informe publicado en xuño. O director xeral desta ONG, Marco Lambertini; a responsábel da Convención da ONU para a Biodiversidade, Elizabeth Maruma Mrema; e a de Medio Ambiente, Cambio Climático e Saúde da OMS, Maria Neira, publicaban a mediados dese mes un artigo conxunto neste sentido. "Nos últimos anos vimos emerxer moitas enfermidades ─como o Zika, a Sida, o Sars ou o Ébola─ que, aínda que parezan diferentes, teñen a orixe en poboacións de animais en condicións de severo estrés ambiental", advertían. 

Corrixir estratexias

Tamén o pasado 24 de xullo, nun artigo publicado na revista Science, un grupo interdisciplinario de científicos apelaba á responsabilidade dos Gobernos para controlar a deforestación e frear o comercio de fauna salvaxe como principal medida para previr futuras pandemias.

E a comezos deste mes de agosto, a Plataforma Intergobernamental Científico-normativa sobre Diversidade Biolóxica e Servizos dos Ecosistemas (Ipbes, nas siglas en inglés, estabelecida en 2012 por máis dun cento de Estados), albergou un ciclo de conferencias para analizar os nexos entre a perda de biodiversidade e as novas enfermidades. Alí cuestionouse a excesiva focalización no desenvolvemento de vacinas, nunha diagnose rápida e na contención. Isto é, no tratamento dos síntomas ignorando as causa subxacentes.

Comentarios