Guerra, iniciativa de paz da China, erro e fracaso en economía

Lin con atención o documento de 'Iniciativa de paz' da China de 21 de febreiro de 2023, e tamén o documento de 'Iniciativa de seguranza global' de abril de 2022. Nos dous casos, a China propón insistir no principio de "unha soa humanidade", respecto mutuo, colaboración e non recurso á guerra e á violencia para a resolución dos conflitos. Oxalá puidésemos facer algo para pór fin á guerra de Ucraína! Que turbillóns se nos presentan en lontananza para o futuro. Non sei como o vedes vós. Non sei canto vos pode doer. Eu evoco o tango: "Y al mirar tan grande ofuscación/ Una sombra de amargura cubre el corazón". O Estado ruso é o culpable da invasión e mais da guerra de Ucraína. Certo. Non sei que pretendían. Se o que pretendían era unha invasión rápida, sen dor e sen consecuencias, entón Putin e mais a Lubianka non deben andar moi finos, tanto máis cando tiñan precedentes de que iso nunca é así. Acaso pensaron no paseo de Crimea, onde xogou a sorpresa. Semella un intento desesperado de trabar o acoso co que os Estados Unidos (EUA) veñen cercando a Federación Rusa. Porque, se ben quen optou por unha guerra destrutiva e calamitosa foi Rusia, os EUA-Reino Unido estiveron deseguido a tirar a pedra e esconder a man: o seu propósito era conseguir que Rusia entrase en guerra, polo que nunca os podemos ter, aos EUA, por inocentes. O caso é que, para os EUA-Reino Unido, a guerra só pode acabar, ao parecer, coa derrota clamorosa de Rusia. Os Estados Unidos preferiron lanzarse a aproveitar a súa oportunidade de construír a súa grandeza absoluta E Ucraína? Posiblemente cometeu demasiados erros. Permitídeme que non me poña a debullalos, pois tampouco estou documentado bastante. Penso, con todo, que Ucraína puido ter evitado chegar a tanto se fose algo máis razoable. Éxito e fracaso Cando falamos de erro e de fracaso en economía? O pensamento económico ten desenvolvido moi pouco a cuestión do erro e do fracaso. Jean Lhomme dedícalle un tempo no seu libro Pouvoir et société économique, e insiste nas dimensións espacial e temporal do éxito ou do fracaso. Alí fai a observación que vén ao caso: "Que pensar de Bismarck [...] polo esmagamento e a humillación de Francia en 1870-1871? Tería parecido inconcibible discutilo, para os franceses e mais para os alemáns, nos anos ata 1900. Pero [...ao ver...] as relacións franco-alemás empezoñadas por varios decenios, [...] as dúas catástrofes militares e económicas sucesivas da Alemaña [...] quen pode dicir, nos anos 60 do século XX se Bismarck fracasou ou trunfou nas empresas que tiñan coma obxectivo construír a grandeza de Alemaña?". Dá pena ver como un gran pobo como o alemán, que aspiraba á súa posición no mundo, iniciou aquela guerra, probablemente un erro e, na dimensión temporal de 70 anos, un incuestionable fracaso. Pero as dúas guerras mundiais teñen outro actor sibilino: a xeoestratexia e diplomacia británica que, mesmo en devalo, utilizou todas as súas artimañas para frustrar as lexítimas arelas alemás. Hitler, de feito, é tamén un produto británico, non só alemán. Con el Alemaña fundiuse no desespero e na vergoña, inda até hoxe. Pero non se pode explicar sen a insidiosa diplomacia británica que buscaba a toda costa impedir as boas relacións planetarias de Alemaña, soamente para esmagar a emerxencia desa gran nación. Hitler nunca podería ter ascendido se a opción da diplomacia británica fose a proposta por Keynes. Pedir a paz Crin ver, pero desconfiade sempre de todo o que eu vos diga, que por 1990 a Federación Rusa, despois de desmontar a URSS, pediu ao mundo axuda, comprensión e vontade para construír unha nova humanidade. Pareceume tamén que os EUA preferiron lanzarse a aproveitar a súa oportunidade de construír a súa grandeza absoluta. Acosaron e interferiron –non só aquí– nas dinámicas evolutivas doutras sociedades. Estableceron o principio da tensión e da agresión. Esas tensións, agresións, interferencias... danan como reacción as democracias deliberativas dos países acosados, reforzan alí as ditaduras. Pidamos unha reflexión xaora sobre o erro e o fracaso en economía e na aspiración ao dominio desmedido. O peor que pode pasar é que cadaquén empezase a crer na súa propia propaganda, a encirrar os ánimos e a conducir a toda a humanidade aos peores episodios de erro e de fracaso. Aquí non temos outra solución que pedir a paz, reclamar a existencia dunha única humanidade, que todos somos portadores dunha alma inmorrente da mesma substancia divina, iniciar os procesos de democracia deliberativa a nivel planetario e, con Einstein, desborrar a guerra das opcións da humanidade.