Galicia, un país de sacrificio: ecocidio e pescacidio en marcha

Ante a situación actual e prevista coa posible implantación de varios polígonos de eólica mariña nas nosas costas en virtude dos Plans de Ordenación do Espazo Marítimo (POEM) aprobados no Consello de Ministros o pasado día 28 de febreiro, nos que se identifican importantes zonas reservadas para nun futuro próximo poxar e instalar polígonos industriais de eólica mariña nos nosos mares, ao aquí asinante, por deformación profesional, non lle quedou mais remedio que pór enriba da mesa neste debate dous novos termos, que oxalá nunca tivera que ter empregado. Se, como alguén dicía, os límites da nosa linguaxe son tamén os límites do noso mundo, pois iso, a pesca vese na obriga de abrir o seu mundo e de abrir a súa linguaxe, poñéndolle nome e apelidos a este atropelo aos ecosistemas e ao seu aproveitamento que son os POEM. Si, só na Demarcación Noratlántica hai máis de 300 caladoiros de pesca identificados e moitos deles son invadidos por estes espazos reservados polo Goberno para a eólica mariña. E claro, hai que ter en conta ademais, que están tamén presentes as especies peláxicas como a anchoa, a sardiña, o bonito, a xarda, o xurelo... que se moven constantemente por toda a plataforma continental que pretenden encher de aeroxeradores. Caladoiros históricos O Instituto Español Oceanográfico en toda esta ordenación desordenada non achegou unha cartografía dos stocks pesqueiros para saber cales se poden ver afectados nas devanditas zonas, a súa situación biolóxica e os posibles impactos de vibracións, ruídos, cambios de correntes, cambios de dirección dos ventos, das temperaturas da auga, das ondas electromagnéticas emitidas polos cables, etc., que van provocar estas industrias nos nosos mares. Por iso falamos de ecocidio, e dun ecocidio con nocturnidade e aleivoso. Ademais, con esta aprobación ponse en risco tamén o modo de vida de miles de pescadores e da xente do mar, e campañas tan importantes para o sector como as do bonito, as da anchoa ou as do bocarte, que son gran parte do sustento do sector ao longo do ano, por iso tamén falamos de pescacidio, de novo con nocturnidade e aleivosía. Coa aprobación dos POEM ponse en risco o modo de vida da xente do mar e campañas como as do bonito, a anchoa ou o bocarte O sector pesqueiro tiña o apoio explícito do Parlamento Europeo que o pasado 3 de maio de 2022 aprobou unha resolución na que, contrariamente ao aprobado agora polo Goberno español, determinaba que os caladoiros históricos e tradicionais específicos dos pescadores deberían estar libres de enerxías renovables mariñas sen que se poidan construír parques eólicos se se producen consecuencias económicas, sociais e socioculturais negativas para pescadores e produtores acuícolas. Tamén tiña o sector o apoio político por vía de resolucións nos Parlamentos asturiano e galego e no Congreso dos Deputados con mandatos claros ao Goberno de España para que se respecte a actividade pesqueira e os ecosistemas mariños, todas elas resolucións unánimes aprobadas por todos os grupos políticos. Acordo de París Ademais, o sector a través da Plataforma en Defensa da Pesca e dos Ecosistemas Mariños viña advertindo ao Goberno de España, e sobre todo a súa ministra Teresa Ribeira, á que tanto se lle enche a boca falando do Acordo de París –aínda que xa sabemos que era mero postureo–, que tivera en conta que o Acordo de París do 2015 no seu mandato aos Estados asinantes insta a tomar medidas contra o cambio climático, pero sen poñer en perigo a produción de alimentos –artigo 2.b do acordo–. Tamén pensaba o sector que non se ía prescindir da valoración dos impactos socioeconómicos que a reserva dos devanditos espazos poden implicar para o sector pesqueiro, como chegou a denunciar a propia Ministra de Traballo, Iolanda Díaz. Pensaba o sector, en definitiva, que o artigo 130 da Constitución Española que insta os poderes públicos a atender á modernización e desenvolvemento dos sectores económicos, e en particular da pesca, co fin de equiparar o nivel de vida de todos os españois, ía ser tido en conta no Consello de Ministros antes de bendicir semellante ataque á pesca e aos ecosistemas mariños. E claro, ademais tiña un plus, que teoricamente debía protexelo dun posible sacrificio, xa que a actividade pesqueira contribúe por si mesma á loita contra o cambio climático ao producir a proteína animal con menos pegada de emisións de CO2, con nula pegada hídrica e provedora dun alimento sostible e moi saudable para toda a poboación. Pois non, Galicia ten que ser terra de sacrificio, para gloria de Iberdrola, Naturgy, Ferrovial, Fondos de investimento, etc. Veremos!