Todo é máis con fácil con Valerón. Todo é máis fácil se, alén do canario, a poucos metros, está Juan Domínguez. Todo é máis fácil se quen senta no banquiño -hoxe circunstancialmente non, por sanción- é un treinador que acredita no fútebol. Todo é máis fácil con Fernando.
O Deportivo resolveu en apenas 27 minutos a visita ao Levante. 27 minutos de lición maxistral de Valerón. Abriu el propio o marcador ao rematar impecábel un centro de Manuel Pablo (hoxe tamén sensacional). Logo toleou os rivais sen gastar máis suor que o imprescindíbel. Valerón é ao fútebol o que Federer ao tenis. É a esencia do xogo. Sabe todos os segredos. Todos os movementos. Todas as opcións. Cando se equivoca dan gañas de mandar un teletipo e de abrir un informativo.
Após o gol de Valerón, chegaron como relámpagos os de Pizzi e Nelson Oliveira, por fin Nelson Oliveira, minutos 19 e 27 respectivamente. Na segunda parte, o Deportivo conxelou o partido cunha demostración soberba de passing game. Bruno completou a faena no desconto (0-4, m. 92).
Fixer o que fixer o Deportivo nos 7 xogos que fican pendentes, o milagre xa está feito. Esta equipa estaba rota, sen rumo. Fernando endireitouna porque soubo recompor algunhas pezas (o retorno de JuanDo) e porque é un enorme motivador. Non houbo poucos risos condescendentes, coitadiño, cando dixo aquilo de que isto se arranxaba con 8 vitorias. Xa conseguiu 4. E faltan 7 partidos.
O Deportivo vai durmir esta noite fóra do descenso, por vez primeira en 16 xornadas. Teno todo para permanecer na élite porque hai equipa, hai treinador e porque ten a esencia do xogo. Ten a Valerón.
