Escolle unha carta

Míraa. Móstralla os demais. Pero que a maga non vexa cal é. Quizais sexas unha persoa que cre na maxia e observas con ilusión como desaparece entre as demais; pode que desconfíes e prefiras descubrir o truco. Unha ou outra, sabes que acabarás sorprendida cando os dedos atopen exactamente a que agochaches na baralla. A maxia acaba atrapando a quen a observa, mais tamén a quen a fai. Sara Rodríguez forma parte da escola e cooperativa viguesa Magia en la Manga. Fai ilusionismo porque "é unha das miñas paixóns". Transformou o que lle gusta no seu xeito de vida. Pódese dicir de Lore Lavand que o da maxia lle vén do berce, pero o que a empurrou a ser ilusionista foi "ver o que xera no espectador, descubrir como se nutre doutras artes: a música, o teatro…". Ademais, recoñece que é unha arte moi agradecida se consegues chegar o espectador. "A sensación é incrible!". Referentes na aprendizaxe Como en calquera traballo, detrás de cada espectáculo hai moita aprendizaxe. Pódese pensar que o mundo da maxia é escuro, cheo de segredos, mais a realidade está lonxe de ser así. As redes son importantes e imprescindibles. Rodríguez recoñece que son autodidactas: "Aprendemos dos libros, imos a moitas conferencias, viaxamos a congresos, vemos moitos espectáculos… Hai escolas, como a de Ana Tamariz en Madrid, pero poucas". Quizais por iso, destaca a importancia das asociacións, de xuntarse cos amigos e dos compañeiros de traballo, Carlos Tomico e Óscar Fernández. Lavand concorda, "nas técnicas e xogos en concreto, aínda me queda moitísimo por aprender, pero estou tranquila porque teño o mellor profesor, amigo e compañeiro de viaxe: Rafa, o meu marido". "Hoxe produtores e programadores de maxia buscan e precisan mulleres", afirma Lavand "Aquí somos abertos para compartir", explica Sara Rodríguez. Non só se deixan por escrito trucos e invencións, senón que tamén, grazas a internet, se poden compartir experiencias que despois cadaquén adapta ao seu estilo. Por todo isto, os referentes son imprescindibles: de cada un podes aprender algo concreto. Sara admira que o mago Antón conseguise que a maxia entrara nas altas artes escénicas, o traballo de cartas de Quico Pastor, a estética de Miguel Muñoz. Aprecia o traballo da maga Gisele, pola súa posta en escena, polo traballo de preto… Para Lore Lavand, o primeiro referente é o seu pai. René Lavand "manexaba as palabras e os silencios dun xeito sublime, tecnicamente era incrible". Tamén o mago Rafa que lle ensinou a ser ela mesma no ilusionismo. Admira a Tina Lenert porque é quen de facer fermoso o que parece sinxelo. A un tempo que aprenden, constrúen os seus espectáculos. "Teño claro o que quero conseguir, cara onde quero ir", explica Lore Lavand, mais recoñece que " para min o máis difícil é atopar a idea sobre a que traballar, o fío condutor do espectáculo. Ás veces pasas horas pensando, dando voltas e non sae nada!". Entón chega e ponse a escribir e escribir os xogos que quere facer, e logo a ensaiar e ensaiar. Máis mulleres Practicar é moi importante. A Sara Rodríguez, aínda que lle gustan distintas áreas do ilusionismo, prefire a cartomaxia, "refinar a técnica" para buscar efectos diferentes, que o contacto co público sexa un reto (pode que por iso lle guste algo desconfiado que intente descubrir o enxeño detrás da maxia). Lograr a sorpresa é o motor. "O asombro é inevitable e obrigatorio nun espectáculo de maxia, pero conseguir emocionar faino máis fermoso", apunta Lavand. En Galicia, polo de agora, non hai moitas magas pero, como di Sara Rodríguez, "cada día somos máis". Se nos detemos a observar os cartaces de festivais, paseniño pero con seguridade os nomes de mulleres van aparecendo. Lore Lavand concorda. "É certo que hai menos mulleres, antes estaban case sempre no papel de axudante, pero os tempos cambiaron". Precisamente, pode que ese rol fose un dos motivos polo que as magas tardaran algo máis en aparecer en escena, pero Lavand insiste, "hoxe non hai rexeitamento para as mulleres neste ámbito, todo o contrario, produtores e programadores buscan e precisan mulleres". Sara tamén apunta que antes era un mundo máis pechado, no que as asociacións de magos eran reticentes a que formaran parte dese gremio, e pon un exemplo: "No Círculo Máxico de Londres, ata 1991 non deixaron entrar mulleres". Porén, os tempos mudan, ábrense escolas, como Magia en la Manga en Vigo, hai novos referentes como as propias Sara e Lore Lavand, tamén a maga Fani. E aos poucos as nenas tamén desexan ser ilusionistas, magas capaces de sorprender e mudar non só os escenarios senón tamén os espectáculos de preto, así que… escolle unha carta.