Manuel Arroyo foi o xerente do Centro Galego de Arte Contemporánea desde practicamente a súa creación. De feito, é o posto de máis antigüidade do cadro de persoal e levou a xerencia con todos os directores que pasaron polo edificio deseñado por Siza, desde a inicial Gloria Moure até o Miguel Von Hafe actual.
Os problemas de xestión camiñaron sempre da par do CGAC, nos inicios, baixo as acusacións de despilfarro durante a xestión de Gloria Moure. A xestión de persoal foi tan arbitraria que a Xunta, por sentenza xudicial, se viu forzada a aceptar como persoal laboral a persoas contratadas directamente polo centro. Manuel Arroyo estivo á fronte da xerencia durante os case vinte anos de historia do centro. Para alén das críticas que mereceron algunhas das programacións desde ámbitos artísticos, é, sen dúbida, a má xestión é unha eiva que se leva acarretando desde os primeiros pasos do CGAC.
Sermos Galiza daba noticia hai uns días de que o CGAC non convocara aínda o seu Padroado, pese a que este órgao está sen presidente desde que, cinco meses antes, apresentara a súa demisión o presidente, De Sousa, máximo responsábel da desfeita de Pescanova. A renuncia de De Sousa só trascendeu despois de Sermos Galiza publicar a noticia: a Consellaría non informara dela.
A Consellaría viuse tamén na obriga de informar aínda de que, un mes despois, terían demitido dos seus postos de vogais do padroado os máximos responsábeis das Caixas, Méndez e Gayoso, sen que o resto dos membros do Padroado fosen informados da nova situación.
Malia a situación de crise pola que atravesa o Centro, a chamada da Consellería de Cultura a Manuel Arroyo para comunicarlle o seu cese foi unha sorpresa no cadro de persoal, que viu como o xerente se veu mantendo no posto lexislatura tras lexislatura.
