Rosa (e os demais)

Como nossos pais céntrase en Rosa, unha nai de familia entregada ao coidado do fogar e das dúas fillas que ten en común co seu marido Dado, un afamado activista pola defensa do Amazonas que percorre o mundo e escribe artigos en diversas publicacións. Como nossos pais / Brasil / 2017 / Laís Bodanzky / Nunha comida familiar, na casa da avoa, a tensión vai in crescendo antes da sobremesa. Rosa non atura máis o frío desprezo da súa propia nai fronte á predilección que denota polo xenro, o seu propio marido. O enfrontamento acaba destapando un segredo que cae como unha lousa no, xa de por si, inestábel momento que atravesa Rosa. Semella que toda a súa vida xirou arredor dunha mentira inconfesábel, así que empeza a cuestionarse, moi en serio, os seus roles como nai, muller, amante e esposa. Actualización libre, e autoconsciente, de Casa de bonecas, do dramaturgo noruegués Henrik Ibsen, considerada a primeira peza teatral eminentemente feminista. Nas formas e no fondo lembra tamén ao filme de Nely Reguera María (e os demais), mais, en lugar de centrarse nunha muller de 30 na procura de si mesma, faino nunha de 40, nai de dúas fillas e que sofre unha profunda crise de identidade nunha loita constante por non deixarse levar pola inercia dun matrimonio que non era o que agardaba, e unha maternidade que eclipsa, cada vez máis, os seus proxectos laborais e desexos. Xa desde o título, unha homenaxe á canción homónima do cantante e compositor Antônio Carlos Belchior –que podemos escoitar cara ao remate do filme– deixa caer unha serie de cuestións que todas e todos, antes ou despois, nos preguntamos nalgún momento da nosa vida: estamos predestinados a vivir a vida dos nosos proxenitores? Son determinantes os xenes nas nosas decisións? Ou somos donos do noso propio destino? Enmarcada dentro do contexto dun país cuxa sociedade (non toda, está claro, pero si na súa maioría) elixiu de mandatario un dos dirixentes máis misóxinos (racistas e fascistas) do planeta, é de celebrar un filme que, sen estridencias, cuestiona os códigos morais e comportamentos que se presupoñen dentro dun contexto patriarcal a través dunha muller disposta a fechar a porta do pasado para non repetir os erros dos seus pais.