Rexurdir a través do teatro

A actriz Saamira Ganay (Serramoura, Olvido e León) é unha todoterreo da interpretación que leva varios anos impartindo clases de teatro dentro dun programa da ONG Ecos do Sur, concibido para integrar e facilitar espazos seguros de participación, principalmente, para mulleres migrantes vítimas de violencias machistas. O documental, dirixido xunto á fotógrafa Cris Andina, describe o proceso de creación da peza teatral A Nave das Marías a través dos relatos en primeira persoa das súas actrices/creadoras protagonistas. Sandra, Hortensia, Rita, Gladys Judith, Gladys María, Daniela, Norma, Johana Patricia... son as 'Marías' da obra. Todas comparten o mesmo nome que María Casares, a actriz emigrante máis famosa do teatro. Ao igual que a miña tía avoa segunda, as 'Marías' métense no teatro procurando unha táboa de salvación, un lugar onde sentirse seguras, un espazo no que potenciar a súa autoestima e atopar o seu lugar no mundo. O teatro como ferramenta social vehicular onde tecer vínculos e sacar todo aquilo que permanece enquistado e non lles permite avanzar. Ademais das clases e dirección de Ganay, están acompañadas en todo momento pola asistencia integral e coordinación de Nerea González, psicóloga da ONG. Ambas repártense os roles de entrevistadora e narradora nesta peza documental dividida en dez partes separadas por unhas coidadas cortiniñas de encabezamento con diferentes flores abríndose en timelapse. Bonita metáfora. Cun austero fondo negro e primeiro plano / medio curto a cámara, as oito 'Marías', xunto Nerea e Saamira, van narrando a súa experiencia dentro da obra intercalando diferentes momentos da peza teatral. Desde os seus nomes e quen son, pasando por como coñeceron o proxecto ata que sacan de todo iso... Entre resposta e resposta van aparecendo detalles das "mochilas" que seguen cargando ás costas, momentos do pasado que calan máis que din, pero que se acaban percibindo a través das súas miradas vidrosas e os seus silencios nerviosos, desprendendo o amargor destas mulleres valentes que, malia todo, logran vencer os seus medos e acaban expoñéndose ás táboas. Un documental feito para a ONG Ecos do Sur cunha posta en escena sobria e sen adobíos, pero que acaba transcendendo pola súa honestidade e veracidade desas miradas dunhas mulleres que deixaron todo atrás e acaban recuperando as rendas das súas vidas grazas ao teatro e a esta iniciativa social que lles valeu unha nomeación a finalista aos Mestre Mateo a Mellor Documental. Pode dar a sorpresa.