Fóra Bolsonaro

Podía ser calquera outro, pero non, optaron por este western distópico brasileiro con bastante carga político-metafórica e que foi merecedor do Premio do Xurado en Cannes, o de Mellor Dirección en Sitges ou o do Público no Festival de Novo Cinema de Montreal, entre outros galardóns. Bacurau / Brasil-Francia / 2019 / Juliano Dornelles e Kleber Mendonça Filho Unha rara avis inclasificábel que bebe do cinema dos 70, con John Carpenter como referente principal, e transita entre o realismo máxico, o cinema de acción, o cinema etnográfico-ficción, o suspense, o western clásico e o gore. Un popurrí de xéneros nun guión tan demente e psicotrópico como perspicaz e visionario. Dirixen, e firman o libreto, Kleber Mendonça Filho (Aquarius) e mais Juliano Dornelles, que debuta como realizador tras máis dunha década en funcións de produción. A historia sitúase no contexto de Bacurau, unha pequena aldea no medio da nada, dentro dun futuro próximo, e preapocalíptico, que ben podería preceder ao amosado en Mad Max: salvaxes de autoestrada. Comeza cun camión cisterna carrexando auga a Bacurau. Teresa (Bárbara Colen) viaxa de copiloto para chegar ao enterro da matriarca Carmelita. Toda a vila está consternada agás algunha voz discordante froito da emoción do momento. Após a inhumación da nonaxenaria, os días discorren en harmonía e paz. As visitas do cacique, primeiro, e dunha parella de turistas motorizados, despois, comezarán a perturbar a cachaza da vila até chegar a un alucinante e sanguento desenlace. Ao principio a historia semella seguir os pasos de Teresa, mais a trama discorre sen unha protagonista clara. Reparto coral no que destacan Sonia Braga (O novato), como a doutora da aldea, e o alemán Udo Kier (Dogville), un asasino sen escrúpulos e un pouco nazi, con moitos puntos en común coa personaxe de Lance Henriksen en Blanco Humano. Mais non hai unha personaxe concreta coa que identificarse, o cal non quere dicir que non poidamos sentir empatía. De feito, como xa fixera Kléber Mendonça Filho en Aquarius, hai unha posición evidente contra a clase política e o fascismo, tal e como suxire a decisión final dos habitantes de Bacurau sobre o que se debería facer cos fascistas en xeral, e cos políticos corruptos, misóxinos, racistas e mentireiros en particular. Se en Aquarius a consigna era "Fóra Temer", agora non hai dúbida de que é "Fóra Bolsonaro". O dito: toda unha declaración de intencións.