De Viveiro á praia da Abrela

Viveiro ocupa o fondo dunha ría formada polo río Landro e asentada no remate norte dunha enorme falla, duns 142 km, que remata no Courel. A banda esquerda da ría de Viveiro está formada maiormente por cantís de xistos, con caídas de até 50 m, nos que podemos observar efectos das forzas tectónicas con roturas e paredes formadas por estratos con disposicións moi diferentes, e formas creadas pola erosión onde destacan as bandas de cores da rochas e sedimentos. Nalgúns entrantes entre os cantís acóllense pequenas praias e na desembocadura do Landro fórmase unha frecha de area cun bo sistema dunar, na que asenta a praia de Covas. O interese ecolóxico e xeolóxico desta zona fai que estea protexida como LIC/ZEC, ZEPA, Lugar de Interese Xeolóxico e Paisaxe Sobresaínte. A isto hai que engadir o valor cultural, en especial da vila de Viveiro. Como punto de partida podemos dar un paseo polas rúas de Viveiro para coñecer as casas tradicionais, gozar do ambiente ou pararnos nalgún monumento de interese como a Igrexa románica de Santa María do Campo, do século XII, a igrexa do convento de San Francisco, gótica do século XIV -con claustro do século XVII e que garda no interior importantes retablos e sartegos-, os restos da muralla, na que destacan as portas Carlos V ou Porta do castelo -de estilo plateresco, construída en 1548-, a porta do Valado e a Porta da Vila; a ponte da Misericordia ou Ponte Maior que cruza o río Landro, construída entre 1462 e 1544. Despois de cruzar a ponte desviámonos á dereita para entrar no paseo que nos leva polo valado de contención da canle do río até o areal de Covas, para percorrelo logo até os Castelos, onde comeza o paseo acondicionado que nos leva polo pé da praia de Seiramar, pola beira do cantil e por enriba da praia de Sacido até a estrada. Alí, collendo á dereita, seguimos o percorrido até o Escourido, onde nos desviamos para ir ao Cargadeiro e á punta da Ínsua. Ao pé do Cargadoiro atópase a cova que acolle a igrexa rupestre de San Xoán Vello, e seguindo pola pista de terra até o final é onde podemos achegarnos aos cantís das puntas da Ínsua e do Cabalo, entrar na cova dos Encantos ou da Doncela, e ver ao pé do cantil a furna do Forno dos Mouros. De volta en Escourido desviámonos á dereita para achegarnos ao esteiro do rego de Escourido que no seu tramo final, na praia da Abrela, é o límite do concello.