Ruta do ferrocarril mineiro: de San Tirso de Abres á Pontenova

Desde a Pontenova, onde recollemos información na oficina de turismo, desprazámonos a San Tirso e comezamos ao pé da antiga estación, o primeiro edificio que se atopa á beira da estrada desde a principal, na que vai a El Llano. Paraxe: A Mariña / Concello: A Pontenova, San Tirso de Abres / Percorrido: 12 quilómetros / Dificultade: Baixa Na primeira curva entramos no túnel de San Tirso. Á saída xa estamos preto do Eo que, unhas veces visto e outras sentido, levaremos entre 10 e 15 metros por debaixo ao longo de todo o percorrido, acubillado entre as ringleiras de árbores caducifolias autóctonas: freixos, pradairos, salgueiros, ameneiros (moitos danados polo fungo) e, en moitos lugares, nunha segunda e terceira liña, detrás deles, carballos, castiñeiros e loureiros co seu mato natural (todos eles ameazados polas masas de eucaliptos que cobren as abas dos montes). Ao río é case imposíbel achegarse polo abrupto do terreo, de forte desnivel, coa verticalidade aumentada polo recheo que se fixo para pasar o trazado da vía. A 1,5 quilómetros da saída temos que cruzar a estrada Lugo-Ribadeo. Seguindo a ruta logo chegamos, antes da boca do seguinte túnel, aos restos da central eléctrica de Louredal, construída, segundo informa o panel indicador que se atopa á beira do camiño, para subministrar enerxía a unha fábrica de lentes ópticas que nunca chegou a funcionar, pero produciu electricidade para alimentar vivendas da zona. Máis adiante vese a presa. Neste tramo o camiño é bastante despexado, até chegarmos á ponte que hai ao pé da central eléctrica. Cruzamos a ponte e logo un pequeno túnel para seguir até un punto onde o ruído do río e a cor branca da auga chaman a nosa atención. Ao pouco atopamos unha baixada a un refuxio de pescadores e á presa da central, da que o río se descolga nunha fervenza artificial, á beira da que se atopa unha escada para a peixes. Dous quilómetros e uns túneles máis adiante chegamos ao límite de Asturias, onde remata o camiño de terra e entramos na Galiza, onde o camiño está asfaltado. Pasado o desvío a Saldoiriña e antes de chegarmos a Ervelle hai outra baixada ao río cunha pontella, estragada, que comunicaba os lugares anteditos con Saldoira, na outra beira do río e ao pé da estrada principal. Pasado Ervelle o camiño segue á sombra até chegar ao forno do Boulloso. Avanzamos para pasar ao pé da área deportiva e de lecer da Pontenova e completar o último tramo do percorrido ao pé dos fornos.