O xuíz da Audiencia Nacional ao sobriño do patrón do 'Vila de Pitanxo': "Ten a obriga de dicir a verdade, que non llo teña que repetir"

O patrón do 'Pitanxo' e o seu sobriño. En traxe, o avogado defensor. (Foto: Europa Press)

O xuíz do Xulgado Central de Instrución número 2 da Audiencia Nacional, Ismael Moreno, chamou a atención en varias ocasións a Eduardo Rial, un dos tres sobreviventes do naufraxio do pesqueiro galego 'Vila de Pitanxo' e sobriño do capitán do buque, durante a súa declaración o pasado 6 de xuño en Madrid: "Ten vostede a obrigación de dicir a verdade. Sábeo, verdade? Pois que non llo teña que repetir máis veces".

Así de directo foi Moreno con Rial mentres este último declaraba en calidade de testemuña do afundimento do barco o pasado 15 de febreiro a 450 quilómetros da costa de Terranova (Canadá), que acabou coa vida de 21 dos 24 mariñeiros a bordo.

"Lémbrolle que está vostede baixo xuramento ou promesa. Non dea respostas evasivas e responda ao que se lle pregunta. Ten vostede a obriga de dicir a verdade. Sábeo, verdade? Pois que non llo teña que repetir máis veces", indicou o titular do xulgado a Eduardo Rial, sobriño do patrón do barco, Juan Padín, o único investigado na causa do afundimento do buque.

Así mesmo, Ismael Moreno amoestou a Rial en varias ocasións polo trato que estaba a dar ao fiscal durante a súa declaración. "Non interrompa cando falo nin interrompa vostede ao señor fiscal ou a ningunha das partes cando interveñen", subliñou. "Vostede non é amigo do señor fiscal. Por que o está atuando con esa familiaridade?" ou "Quere vostede dirixirse con respecto ao señor fiscal?" foron outras das frases que dixo Ismael Moreno para tentar que Rial cambiase a súa actitude durante a case hora e media que durou o interrogatorio, ao que tivo acceso de forma íntegra Europa Press.

No transcurso da súa declaración, Rial asegurou que se estaba "poñendo nervioso", polo que o xuíz volveu dirixirse a el para dicirlle: "Vostede non ten que poñerse nervioso. Diga a verdade e xa está".

Relato dos feitos

En canto a como relatou Rial os acontecementos que acabaron co afundimento do barco, o mariñeiro deu unha versión similar á do seu tío, asegurando que o motor do barco parou de forma repentina, o que provocou que o 'Vila de Pitanxo' naufragase en cuestión de minutos.

Así, rexeitou a narrativa do terceiro sobrevivente, Samuel Kwesi, que subliñou que primeiro chegou o embarre (as redes engancháronse ao fondo do mar), o que motivou que comezase a entrar auga e logo parase o motor.

Contradicións

Con todo, durante as preguntas que o fiscal lle realizou a Rial quedaron patentes algunhas contradicións que foron comentadas durante o interrogatorio. Por exemplo, nun primeiro momento o declarante asegurou que mentres estaban na balsa salvavidas observaron no mar algúns traxes de supervivencia (só el e o seu tío os tiñan postos na devandita balsa), pero indicou que só recolleron da auga chalecos salvavidas.

Máis tarde, asegurou que non viran ningún traxe de supervivencia flotando no mar e que de velos sería "imposíbel" recollelos pola situación na que se atopaban (a balsa tiña un buraco na súa base), a pesar de que si recoñeceu telos recollido da auga.

Ademais, na súa declaración houbo moitos aspectos da madrugada do pasado 15 de febreiro sobre o 'Vila de Pitanxo' que non lembraba, como quen dos seus compañeiros colleran o traxe de supervivencia, xa que asegurou que vira varios dos mariñeiros con eles na man, pero só se atopou un corpo con el posto (ademais de Padín e Rial que si os tiñan e sobreviviron).

Entre outras cuestións, Rial recoñeceu, do mesmo modo que o seu tío, que si trataron de explicar a Samuel que o motor parou de forma repentina e que non tivo nada que ver o embarre. Pero, tal como dixo, a súa intención non era presionalo para que cambiase a súa versión.

Rial asegurou que o embarre deuse "unha ou dúas horas antes" do naufraxio e foi solucionado polo capitán mentres os mariñeiros, incluíndo a el mesmo e a Samuel Kwesi, estaban a durmir. Con todo, sempre segundo as súas palabras, Samuel escoitaría a existencia do embarre cando o capitán contou o que ocorrera cando foron rescatados no Praia Menduiña II e a partir de aí "autoconvenceuse" de que esa foi a causa.