"Xardín" mortal

De cando en vez, os medios de comunicación dominantes fanse eco dalgún tráxico suceso no que perden a vida un número importante de emigrantes que pretenden acceder ao espazo da UE. O naufraxio dun barco na costa italiana no que pereceron decenas de seres humanos, incluídas crianzas, volveu dar lugar a un regueiro de declaracións farisaicas dos líderes europeos, non sen máis unha vez sinalar como culpábeis as "mafias" ou os propios emigrantes. Pasado o día, silencio, e até a próxima traxedia. O debate sobre a emigración das persoas desherdadas do mundo cara ás zonas máis desenvolvidas economicamente está falseado polo poder a conciencia. Ocultando as causas reais, ocultan a súa responsabilidade na súa xénese e receitan solucións tan inútiles como letais. O termo imperialismo foi erradicado da linguaxe "politicamente correcta", porén, é a política imperialista, da que participa activamente a UE; é a explotación dos recursos naturais e o fomento das guerras para controlalos; é a imposición de réximes favorecedores dos seus intereses ou o bloqueo económico dos países "non gratos" a causa principal do imparábel fenómeno migratorio. Abonda comprobar a orixe das persoas que conforman o groso da emigración para demostralo. Valados e concertinas Furtar do debate social as causas da emigración, alén de estéril, faino inintelixíbel, desvía o foco e paraliza unhas sociedades sometidas a un imparábel proceso de pauperización, amedrentadas pola "invasión" que rematan, conscientemente ou non, por aceptar as receitas da ultradereita e o capital. A cada paso é mais difícil de soportar a falsidade e o cinismo da inmensa maioría dos dirixentes desa Europa que nos toca vivir. Afeitos a ser pouco cuestionados pola mediática sistémica, viran cada día mais hipócritas e desvergoñados. A distancia entre os valores que proclaman e a política que practican é abismal. A "política migratoria" como exemplo. Nada de corrixir as causas, proclámanse demócratas e defensores dos dereitos humanos e na práctica aplican as receitas da ultradereita. Do norte ao sur da UE levántanse valados e concertinas, como se dunha gran muralla chinesa se tratase, explotan "persoas indocumentadas", expulsan persoas, retéñenas en condicións inhumanas en campos de concentración, reprimen policialmente, pagan a outros estados para que impidan o paso ou, no colmo do fariseísmo, tratan de impedir o salvamento de persoas no mar. A pregunta é: cal é a diferencia entre o que demanda Le Pen ou Abascal e a política que practican? A resposta é ningunha. Do norte ao sur da UE levántanse valados e concertinas, como se dunha gran muralla chinesa se tratase. Política migratoria que comparte e aplica o Estado español, independentemente de quen goberne. Os valados de Ceuta e Melilla refórzanse, as discutíbeis actuacións das FOP (forzas de orde pública) descúlpanse, os intentos de salto son cualificados nada menos que de violentos ou de intento de invasión. O Goberno Sánchez dá un paso máis e abandona os saharauís tentando a "cooperación" de Marrocos no freo da inmigración, aínda que supoña deixar tras de si un regueiro de sangue. Fariseísmo e inmoral, dobre vara de medir dos dirixentes europeos. Impiden desapiadadamente a inmigración en xeral ao tempo que abren as portas e destinan fondos para acoller millóns de ucraínos. Van en auxilio das vítimas do terremoto en Turquía ao tempo que abandonan as vítimas en Siria sen mover un músculo ou negan calquera axuda a iemenís asolados pola fame, para os que Guterres pedía hai pouco aos estados un "miserábel" fondo de 4.500 millóns de dólares sen que se coñeza resposta algunha da UE. Paz e dignidade O inefábel Borrell chamaba a defender o "xardín" europeo no que el vive confortabelmente fronte á invasión dos habitantes das selvas escuras que o rodean como os "bárbaros" rodeaban o Imperio romano. Un "xardín mortal" para miles de persoas cada ano. Se resulta pouco realista pensar plausíbel un escenario de inmigración masiva e rápida, menos o é pensar que sen rematar coas causas que provocan que millóns de persoas busquen desesperadamente un lugar no que conseguir un futuro mellor o fenómeno migratorio cesará, mais ben se agravará a cada paso. Farían ben en volverse máis humanos, mellorar as políticas de acollemento, defender os dereitos sen dobre rapadoira e, singularmente, renunciar a política imperialista, favorecer que as persoas poidan vivir cunha certa dignidade e en paz na súa terra. O muro que constrúen arredor do seu xardín poderán defendelo un tempo, mais non eternamente. Como lle aconteceu ao Imperio Romano acabará sendo derrubado polos novos "bárbaros". É inevitábel.