A privatización sanitaria mata e precariza

Nos últimos anos como consecuencia da aplicación das doutrinas neoliberais, a introdución das relacións de competencia, a colaboración público-privada e a redución de gasto na sanidade pública, a privatización avanzou de maneira por agora imparable (se non o remediamos). Entre os principais elementos que contribuíron a xerar esta situación poderiamos destacar os recortes de recursos aplicados no gasto sanitario desde 2007 para reducir gasto público. Como consecuencia, en Galicia é necesario crear xa 120 novas prazas de medicina familiar, 40 de pediatría e 1.000 de enfermería. E somos a penúltima autonomía en investimento para a Atención Primaria. Esta falta de recursos explica os problemas que ten a poboación para acceder aos centros de saúde, as listas de espera que superan a semana, a hexemonía da consulta telefónica ou a masificación das consultas médicas (entre 50-70 pacientes ao día). Nos hospitais, temos un déficit de entre 3.000 e 4.200 camas, especialmente de media e longa estancia, que explica que as listas de espera cirúrxica crecesen nun 29% e as de consulta un 31%. Isto serviu de pretexto á Consellería de Sanidade para incrementar os concertos cos hospitais privados, que xa alcanzan os 218 millóns de euros, o que representa o 63% do total do gasto destinado ao sector privado. As dificultades para acceder ao sistema sanitario público están sendo aproveitadas polo sector de seguros privados para penetrar e apoderase dunha parte do mesmo. Os seguros sanitarios creceron nos últimos anos no Estado un 17% no número de persoas aseguradas e nun 13% en millóns de euros. Para incrementar aínda máis os seus beneficios, as aseguradoras están a ofertar seguros a baixo custo, dirixidos especialmente a mozos, con primas de entre os 20 e os 30 euros (chegando algúns a estar por baixo de 10). Estas ofertas non cadran desde o punto da viabilidade, que é imposible por debaixo dos 600 euros. Os seguros privados non son a alternativa á crise da sanidade pública Como consecuencia do crecemento das listas de espera no sector público e da proliferación deste tipo de seguros lixo, o sector está desbordado. As urxencias nos centros privados superan os cinco días, derivan os enfermos graves á sanidade pública. En moitos hospitais das aseguradoras, as enfermeiras asumen funcións de persoal médico e noutros non dispoñen das máquinas para tratar enfermidades graves, xa que non lles saen a conta. En Galicia, ao redor de 430.000 persoas teñen contratado un seguro privado, o que supón o 16% da poboación. Estas contratacións irán en aumento como consecuencia da saturación da Atención Primaria e do crecemento das listas de espera hospitalaria. Por todo isto, a crise do sistema público constitúe unha oportunidade de ouro que os seguros privados están a aproveitar. Consecuencias da privatización Investigacións en Reino Unido e Italia detectaron un incremento da mortalidade evitable ligada á penetración de intereses privados nos sistemas públicos. O afán de maximizar beneficios fai que este sector concentre os seus esforzos en multiplicar as intervencións cirúrxicas sen ter en conta a calidade, en acaparar os servizos máis rendibles e os pacientes con menor risco, deixando os enfermos con doenzas graves e máis custosas para a sanidade pública. O exemplo do ocorrido durante a pandemia nas residencias de maiores mostra como a colaboración público-privada é letal en moitos casos: mentres nas residencias de xestión pública faleceron o 7,4% das persoas, nas privadas concertadas a porcentaxe ascendeu ao 20,6% e nos públicos de xestión privada ao 21,9%. O persoal sanitario, especialmente o médico, que traballa para a privada é outro dos grandes prexudicados. Gran parte recoñece que forzan as súas axendas diarias para meter máis pacientes coa finalidade de mellorar os seus honorarios. Como consecuencia, dedican menos tempo a cada paciente e traballan arreo, a conta da calidade e a seguridade dos mesmos (unha consecuencia da fraude da proliferación dos seguros lixo). En medicina especializada, o persoal cobra unha media de entre 9 e 40 euros. No caso das consultas de medicina xeral, o persoal médico pode cobrar entre 7 e 30 euros (na Comunidade de Madrid a empresa aseguradora gaña ao redor de 100 euros por consulta quedando para o persoal médico entre 5 e 10 euros netos). É dicir, a presión por maximizar os beneficios nos centros e aseguradoras privadas obriga os profesionais a axustar moito e a forzar os límites razoables, o que xera graves problemas na calidade asistencial. En definitiva, a privatización mata, xera desigualdades en saúde e precariza as condicións laborais do persoal médico.