Privatización da sanidade galega: promotores e consecuencias

A privatización da sanidade pública non é un invento de Núñez Feijóo nin do Partido Popular, senón que foi promovida polos organismos internacionais que dirixen a economía global apoiados polo gran capital financeiro, fondos de investimento e a industria farmacéutica: o Banco Mundial, a Organización Mundial do Comercio e o Fondo Monetario Internacional avogan desde hai máis de 20 anos por reducir o gasto sanitario público, promover a seguranza privada, estimular a privatización de servizos, introducir os mecanismos de mercado, acabar co monopolio público dos servizos sanitarios públicos, incrementar o copagamento e reducir a oferta da sanidade pública, propostas seguidas a machada pola Xunta de Galicia, afín á ideoloxía neoliberal. A privatización abarca os diferentes elementos do sistema sanitario, que avanza de forma distinta en cada un aínda que o resultado final é o desmantelamento do sistema. O 78% das camas hospitalarias galegas son públicas e 22% son privadas Planificación e xestión O Sergas externalizou os instrumentos necesarios para a planificación e xestión estratéxica do sistema: sistema de información (historia clínica electrónica, receita electrónica, teléfonos informativos e de cita previa), a loxística, a investigación, a docencia, a innovación, a investigación e o coñecemento (I+D+i). O resultado é que o cerebro do Sergas está controlado por empresas privadas, o que lles permite reorientar o sistema cara aos seus intereses. O 78% das camas hospitalarias galegas son públicas e o 22% privadas. Os concertos coa sanidade pública supoñen o 61,9% das súas ganancias. O concerto singular permite ao hospital privado Povisa atender arredor de 140.000 persoas da área de Vigo, a pesar de que os seus cocientes de persoal son inferiores aos dos centros públicos: 16% menos camas/habitante, 20% menos médicos/habitante ou 28% menos persoal/ cama. E non oferta á poboación os servizos psiquiatría, obstetricia, cirurxía torácica, tuberculose e patoloxías respiratorias, cirurxía cardíaca, hemodinámica. Novos hospitais A construción e xestión do Hospital Álvaro Cunqueiro de Vigo adxudicouse a un grupo de empresas construtoras e financeiras utilizando a colaboración público-privada. O resultado foi un hospital máis caro (pasou de 450 millóns de euros a 1.400 millóns) e máis pequeno, xa que a concesionaria privada para aforrar custos reduciu un 31% as camas e quirófanos, un 45,7% a superficie de urxencias e suprimiu o laboratorio, modelo de docencia e investigación e a calidade dos materiais e equipos. Servizos asistenciais A área do corazón do Hospital Clínico Universitario de Santiago atópase conxestionado por Medtronic, a maior multinacional tecnolóxica americana de dispositivos médicos, que utiliza o hospital e os seus pacientes para experimentar os seus aparellos. O Centro Oncolóxico de Galicia está xestionado pola AECC (Asociación Española Contra o Cancro). A pesar de que o edificio é público, os profesionais e os tratamentos son financiados con diñeiro público, e a renovación dos equipos de alta Tecnoloxía é pagada con diñeiro público. Financiamento Ao longo dos últimos anos os recortes de recursos, especialmente en Atención Primaria, e a subida exponencial das listas de espera fixeron que o gasto sanitario privado crecese de maneira importante e sostida ata alcanzar o 25% do total. Unha parte cada vez maior da poboación contrata seguros privados ou acode a especialistas fóra da sanidade pública. O gasto privado en Galicia supón o 25% do total. Dentro deste a compra de seguros privados supón o 20% e creceu un 10% desde o 2020. O pago directo da poboación para a compra de servizos sanitarios supón o outro 80%, (copagamento farmacéutico, dentista, fisioterapia, psicoloxía, consultas médicas, etc.) e creceu un 24% nese mesmo período. Esta privatización xera desigualdade e supón unha barreira para o acceso á asistencia sanitaria para boa parte da poboación. Incremento da mortalidade A revista científica The Lancet publicou en xullo do pasado ano unha investigación que informaba que o incremento na contratación de servizos sanitarios públicos co sector privado incrementaba nun 0,38% da taxa de mortalidade evitable no ano seguinte. No caso de Galicia, tras os recortes e as privatizacións, observouse un exceso de mortalidade un 65% maior ao do segundo ano da Covid, non explicable pola pandemia ou as ondas de calor sobre persoas maiores ou con enfermos crónicos.