Investigación galega para penetrar no tumor cerebral
O tratamento actual para o glioblastoma multiforme, o tumor cerebral máis común e letal, baséase na resección do tumor mediante unha cirurxía de extirpación. A taxa media de supervivencia após este tratamento é de 14 meses. Recentemente, o equipo de Marcos García Fuentes, investigador da USC no Centro de Investigación en Medicina Molecular e Enfermidades Crónicas (CiMUS), vén de desenvolver unhas nanopartículas capaces de mudar o panorama actual. Eis un extracto da reportaxe publicada no número 333 de Sermos Galiza.
As células iniciadoras do tumor, informa o investigador, non se dividen tanto como o resto de células canceríxenas, polo que os fármacos que se utilizan habitualmente para quimioterapia, deseñados especialmente para atacar células que se dividen moito, non son tan eficaces con estas. Ademais, segundo o Marcos García, “estas células teñen a capacidade de xeraren unha especie de bombas que botan fóra os fármacos se estes conseguen entrar”. “Outro dos seus mecanismos de defensa é que adoitan estar en zonas de difícil acceso, moitas veces dentro dos tumores, polo que son células moi difíciles de controlar e iso provoca que o glioblastoma multiforme sexa tan letal”, agrega.
“A dificultade de atopar un tratamento para este tumor radica en que se precisan medicamentos xenéticos, é dicir, que penetren no interior das células. Este tipo de medicamentos utilizan, máis ou menos, as mesmas secuencias do noso material xenético: o ADN e o ARN. O que ocorre é que estas moléculas son moi grandes e o corpo está preparado para destruílas por se fose material xenético infeccioso e para poder aproveitar anacos da cadea para si mesmo. Ademais, estas cadeas son incapaces de atravesar barreiras de lípidos (graxas), o material do que están formadas as membranas exteriores das células, polo que probabelmente tan só unha de cada dez mil ou un millón de moléculas sería capaz de entrar na célula. As poucas que entrarán, van facelo a través dun mecanismo que funciona como se a célula as comese: unhas vesículas dixerirán o material xenético, polo que ao desfacer a cadea molecular, o tratamento xa non é funcional” esclarece García Fuentes.
[Podes ler a reportaxe íntegra no número 333 de Sermos Galiza, á venda na loxa e nos quiosques]