Feliz veraneo

Pasaron as eleccións xerais. Outro día de festa democrática. O réxime borbónico aguanta. A máis ficticia que real batalla entre esquerda e dereita segue, mal que ben, a funcionar só distorsionada pola "anomalía nacionalista". A Feijóo dilatáronselle as pupilas máis do habitual ao comprobar que, contra do que estaba seguro, non chegaría á Moncloa. Abascal cabreábase porque boa parte dos seus apoios volvían á "casa matriz" do PP, tamén a súa. O dúo Sanchez-Díaz respiraba feliz ante a posibilidade de manter o goberno, iso si, co imprescindíbel apoio do nacionalismo, tamén dese que en Madrid teima en equiparar a dereita mesetaria. Na Galiza, para que nos imos enganar, festa rachada, o 90% votaron españolismo, iso si, máis de dereita que de esquerda, o 10% nacionalismo, de seguro que porque estamos convencidos e convencidas colectivamente de que así vainos "de cine". Dignidade Pasado tamén o Día da Patria Galega, con miles de persoas na manifestación nacionalista, saldada pola mediática con algunha que outra crónica que supuraba rancor e que, como sempre, preferiu destacar esa "ofrenda" a Santiago Matamoros, patrón da España esotérica, medieval, clerical, reaccionaria, absolutamente inasumíbel no século XXI que significativamente coinciden en defender PP, PSOE, Vox ou a "esquerdista" Yolanda Díaz, ostentosamente presente non hai tanto tempo no aquelarre españolista. Medios e partidos españois profundamente irritados, porque os pon en evidencia, polo comportamento digno, normal en calquera cargo público nunha sociedade democrática, de Goretti Sanmartín, alcaldesa de Santiago. Dignidade no medio dun mar de corrupción política e moral que hai que subliñar e agradecer, tamén. O emérito corrupto alterna 'ferias' entre o deserto e o 'fresquísimo' Sanxenxo Agora, tempo de espera para ver se cadran os números ou volvemos votar. Namentres, persoas opinadoras entretéñennos impartindo cursiños de formación sobre como comportarnos como "verdadeiros españois" facéndonos conscientes de que é Catalunya quen rouba as pensións das galegas ou impide que o Goberno galego constrúa vivenda pública, que un sistema de financiamento máis xusto e adecuado ás necesidades reais é tanto como roubar ao Estado, que os "herdeiros de ETA" son o mesmísimo demo namentres reconverten os do fascismo asasino en demócratas, ou advertíndonos sobre o malvado Puigdemont, "prófugo" desa xustiza española que, como é sabido, é o modelo a imitar no mundo enteiro. Ideario fascista Rueda, bregado nas rúas de ganchete con Galicia Bilingüe fascio puro e agora medrado, sen vergoña, defende a "constitucionalidade" do ideario fascista, visualizando que o comparte máis alá das formas. Seica impulsa a sanidade pública galega primando as e os médicos que compatibilicen traballo na privada no canto de incentivar monetariamente a quen opte en exclusiva pola pública. Santiago, de súpeto, está sumido na "barbarie peregrina" que eles potencian. Din que Putin é o responsábel da aparición da fame nun mundo, até o de agora farturento, ao negarse a renovar un incumprido "acordo de grans" con Ucraína ou que no Níxer as potencias colonialistas deféndennos do xihadismo que non o control do uranio. Un proceso de formación continua do noso pensamento que abrangue todas as áreas. Outros calores de estío E neste contexto de tranquilidade e calma, feliz veraneo. Sánchez, presidente do "progre" Goberno español, elixe Marrocos para pasar uns días de descanso, nunha decisión política cuxo significado non se lle escapa a ninguén á espera de ver se os calores españois cociñan a Feijóo a lume lento. O emérito corrupto alterna ferias entre o deserto e o "fresquísimo" Sanxenxo onde unha mini-corte de aduladores da mesma caste que el recíbeo con entusiasmo, certo que empanada pola dolorosa e temporal división da real familia. E namentres eles desfrutan o seu feliz veraneo, a nós como pobo ben mellor nos iría aprender a comportarnos como galegos e galegas no canto de facelo como "bos españois" e sumar esforzos á conquista do dereito a vivir e traballar con dignidade na terra. Combater o asfixiante centralismo, defender a soberanía política, de decisión real, e un financiamento xusto para Galiza que posibilite atender mellor as necesidades, o dereito ao idioma e cultura propios, as infraestruturas, eternamente aprazadas, combater a precariedade laboral, loitar por salarios dignos aínda máis reducidos pola suba de prezos, polo investimento público en vivenda, por frear o aumento do gasto militar e a depredación eólica ou esixir un sistema sanitario público de calidade e parar a súa privatización. Seguro.