Após 14 anos do “Prestige”, o perigo continúa
Pasaron 14 anos e a catástrofe do “Prestige” puxo en evidencia os graves defectos en materia de seguridade marítima. As escasas melloras introducidas na lexislación non son suficientes para impedir que Galiza volva padecer unha marea negra. Aliás, Madrid segue a decidir sobre as nosas costas.
Ás 15.10 do 13 de novembro de 2002 unha vía de auga afectaba dous tanques do Prestige, o buque petroleiro que provocaría a maior catástrofe ecolóxica no país e unha das maiores mobilizacións sociais, artelladas ao redor da plataforma Nunca Máis. As erradas decisións políticas adoptadas desde o Goberno central e tamén desde a Xunta de Galiza magnificaron os danos do que podería ser un accidente marítimo até o converter nun atentado ecolóxico e social.
Aínda que cada ano pasan pola costa galega máis de 40.000 mercantes, moitos deles con mercadorías perigosas, o Goberno central non contempla o traspaso das competencias
14 anos após, Galiza segue sen contar coas competencias necesarias para afrontar un accidente das características do Prestige. A falta de medios e toma de decisións en Madrid impedirían actuar coa axilidade que requiren as actuacións de emerxencia. Así, e aínda que cada ano pasan pola costa galega máis de 40.000 mercantes, moitos deles con mercadorías perigosas, o Goberno central non contempla o traspaso das competencias en materia de seguridade marítima a Galiza.
Un plano con eivas
Aínda que se deron pasos a nivel lexislativo, o risco dunha nova marea negra persiste e as demandas de colectivos implicados na mobilización social que seguiu a catástrofe do Prestige, como a plataforma Nunca Máis, non foron atendidas. O Plano de Continxencia contra Contaminación Mariña Accidental (Camgal), derivado das obrigas impostas na Directiva 2009/17 sobre seguridade marítima en Europa, conta con lagoas significativas.
O Camgal non recolle os portos refuxio, de maneira que non se designan os lugares da costa aos que deberían achegarse os buques en problemas. Serían, outra vez, os mandos políticos, e desde Madrid, quen decidiran cara a onde debería dirixirse o barco. Aliás, as bases loxísticas en que se localizan ferramentas como barreiras anticontaminación para facer fronte a un accidente atópanse en Vigo, Cambados, Ribeira e na Pobra, malia que a maior incidencia de tráfico marítimo se produce na Costa da Morte (cada día pasan polo corredor de Fisterra 30 buques con mercadorías perigosas).