Agrotrumpismo

Nas pasadas eleccións provinciais de Holanda, o partido Movemento Campesiño-Cidadá (BoerBurgerBeweging ou BBB), apoiado por Trump, de dereitas, populista e financiado polo lobby das industrias alimentarias holandesas, obtivo arredor de 1/5 dos votos. Meses antes, a UE sancionara Holanda por incumprir coa protección de lugares de interese comunitario (a Rede Natura 2000) debido á contaminación por nitratos de orixe gandeiro. Como a industria gandeira é responsable de case 50% das emisións, deberan reducir a súa cabana. Comezaron as protestas contra a UE, o medio ambiente e a poboación non rural. O BBB capitalizounas en votos. Benvidos ao agrotrumpismo: a reivindicación populista de usos e costumes como sinais de identidade (caza, touradas) fronte ao mundo urbano, o antieuropeísmo reaccionario, o desprezo do público, o negacionismo da ciencia e o vitimismo. Unha viaxe polo agrotrumpismo comezaría no Parque Nacional de Doñana, unha xoia da biodiversidade mundial, destruída polo uso privativo dun recurso público, a auga, para o cultivo de produtos de moi baixa calidade como amorodos (cómpre comentar, ademais, a explotación descarnada de traballadoras inmigrantes). Neste caso, PP e a súa excisión extremista impulsan as fantasías da agroindustria local. Se viramos cara ao norte, en Asturias, o agrotrumpismo ampárase no PSOE con membros do Goberno do Principado provintes de organizacións agrarias. Eliminaron os acotamentos, é dicir, a prohibición de pastorear en terreos queimados, o que trouxo unha salvaxe vaga de incendios nos pasados meses. Os imputados son gandeiros defendidos polo seu conselleiro do rural. O hoxe secretario xeral da Unión de Campesinos Asturianos, que meteu unha cabeza de xabaril na Consellería, foi condenado por incendio. No periplo podemos incluír a destrución do Mar Menor, as zonas húmidas da Mancha con outro Parque Nacional, o das Tablas de Daimiel, co intensivismo agrario como fío condutor, unha vez máis. No norte, un denominador común agrotrumpista é o lobo. É o chibo expiatorio de todos os males da gandería. Non o prezo dos insumos, o ridículo prezo das canais, similar a hai décadas, ou os extraordinarios beneficios dos intermediarios, non. A cortina de fume lupina non resiste unha mínima análise pero é espallada por algúns sindicados agrarios que, en vez de velar polos seus asociados, traballan para os partidos do populismo rural. Vailles ben nas administracións de Galiza, Castela e León, Cantabria e Asturias, onde a moda é tirar lobos mortos en piscinas públicas ou as súas cabezas en sedes administrativas, estilo O Padriño. Compran o discurso anticiencia, populista e, incluso, antimatemático. Lonxe de ser un fenómeno illado, dous recentes traballos científicos relacionan o rexeitamento ao lobo co auxe da ultradereita en Europa e Norteamérica (van Eeden et al. 2021; Hohenberg &amp; Hager, 2022). Amparada polo Goberno, a agroindustria contamina con nitritos a auga da Limia Os problemas do rural O Goberno de (ultra) dereita de Castela e León relaxa os controis sanitarios sobre o gando bovino á petición dos gandeiros, contravindo a lexislación e o coñecemento científico (xa denunciado polo Colexio Oficial de Veterinarios). A consecuencia é o incremento da tuberculose bovina e a necesaria intervención do tribunal superior de xustiza. Logo veu o asalto de oficinas da administración autonómica. Entre os asaltantes, o presidente de Asaja Salamanca e portavoz de "unidos por la ganadería". Isto pode arruinar a gandeiros de todo o Estado, bloquear as exportacións e transmitir a enfermidade ás persoas. Que esta nova non abra informativos é asombroso. En Galiza, a agroindustria contamina con nitritos a auga da Limia amparada polo Goberno. O Conselleiro do Rural, González Vázquez, nomeado por Feijóo, culpa dos incendios á protección medioambiental, á rede Natura 2000 e á Unión Europea (como en Holanda). Polo medio cola o lobo e os xabarís. O incualificable discurso tampouco é orixinal, é unha copia do lanzado pola dereita australiana despois dos pavorosos incendios de 2020. A esquerda está moi despistada da onda agrotrumpista. É máis, ignorante en boa medida do medio rural e das súas relacións económicas e ecolóxicas, compra por fascículos os discursos vitimistas e anticiencia do agropopulismo. Porén, ten unha gran marxe de mellora. Cómpre explicar o que nunca se conta: os problemas do rural son froito precisamente das políticas dereitistas/neoliberais daqueles que logo lles dan acubillo. A verdade é que é unha xogada mestra por parte da (ultra) dereita; hai que ser moi bo para vender que os problemas do campo son a UE e o medio ambiente e que pola contra Joan Roig sexa un ser de luz a clonar.