Aborto, un dereito en constante disputa

O pasado 16 de xaneiro o presidente da Xunta de Galiza, Alfonso Rueda, sumábase á nova vaga de declaracións en contra do dereito das mulleres a escoller libremente a interrupción voluntaria do embarazo (IVE), e facíao asegurando que obrigar as mulleres a realizar probas contra a súa vontade -neste caso escoitar o latido fetal- é unha medida que "esta dentro da normativa e que respecta tanto os dereitos das mulleres como dos sanitarios". Días despois, ante o debate público suscitado novamente arredor do dereito ao aborto, chegaba unha rectificación asegurando que este tipo de protocolos "non teñen cabida" na sanidade galega, mais o PP mantén dende a chegada de Alberto Núñez Feijóo ao Goberno, en 2009, unha política de obstaculización permanente do exercicio deste dereito. O marco legal no que o PP sitúa a súa proposta ideolóxica contraria ao aborto libre é a aprobación da Lei 5/2010 pola que se establece e regula unha rede de apoio á muller embarazada que no artigo 1 xa recolle como obxectivo "preservar o dereito da muller xestante a culminar o seu embarazo [...] así como o dereito á vida en formación desde a concepción". Desta lei, nacida dunha proposta do Foro Español da Familia, válese o Goberno da Xunta dende 2010 para introducir no sistema público de saúde mensaxes contra o aborto e para o financiamento e apoio de centros de Red Madre, unha organización que loita para negar ás mulleres o dereito á interrupción do embarazo enmascarado no apoio á maternidade. Fronte á "normalidade" á que se referiu Feixoo en 2021, os datos din que na Galiza só o 20% dos abortos se practican na pública Abortar na pública O discurso público do Goberno do PP na Xunta reitera a normalidade na práctica da interrupción voluntaria do embarazo na sanidade pública, o propio Feijóo asegurou en setembro de 2021 que "en calquera hospital do Sergas, calquera médico que non sexa obxector de conciencia está a realizar abortos con normalidade", malia que os datos din que na Galiza só o 20% dos abortos se practican na pública e existen numerosos exemplos, como o de Ourense, terceira cidade do país, na que se unha muller está de máis de nove semanas e até 14 -límite do aborto libre- o Sergas sufraga o desprazamento das mulleres a clínicas privadas de Vigo e A Coruña negando este servizo na pública e financiando o sistema privado de saúde. Ademais, existen interrupcións do embarazo que nin sequera se practican no noso país, é o caso dos abortos tras a semana 14 con indicación psicolóxica ou psiquiátrica que, como contaba Celsa Perdiz, xefa de servizo de Traballo Social no COF de Ourense nunha recente entrevista, "eses casos derívanse a Madrid porque hai obxección de conciencia e non hai ningunha clínica privada en Galicia acreditada por riba dese prazo". No marco da loita social contra a reforma da Lei do aborto de 2010 que Gallardón e o PP promoveron en 2014 a Plataforma Galega polo Dereito ao Aborto denunciou publicamente en 2015 non só os desprazamentos fóra do país para abortar senón as condicións nas que se viñan realizando algúns dos procedementos da interrupción do embarazo. A denuncia chegou mesmo á Fiscalía, onde diferentes testemuñas deron conta do absoluto incumprimento dos protocolos sanitarios do Sergas en relación á IVE. En 2016, cando o caso foi reactivado pola Fiscalía para recoller máis información, as mulleres continuaban tendo que desprazarse 600 km e adiantar os gastos da intervención mais o transporte. Nese mesmo ano o Sergas era condenado a pagar 270.000 euros de indemnización a unha muller cun diagnóstico na semana 25 dun feto con graves anomalías á que non se lle practicou o aborto até a semana 32, fóra do país, con grave risco para a súa vida. A vaga conservadora que en todo o mundo está poñendo en cuestión o dereito das mulleres a interromper o embarazo Loita continua Nos últimos anos non existiu na Galiza un debate público sobre o dereito ao aborto malia que todas estas lóxicas si se mantiveron na práctica diaria do Sergas, agravadas pola Covid-19 e os protocolos implantados durante a pandemia que atrasaron en moitos casos as intervencións poñendo en grave risco a vida das mulleres, sobre os que a OMS vén de referirse nas súas Directrices sobre a atención ao aborto. As declaracións de Rueda devolven o aborto á axenda política e amosan que a vaga conservadora que en todo o mundo está poñendo en cuestión o dereito das mulleres a interromper o embarazo e lexislando para impedilo ten voz na Galiza a través do Goberno da Xunta. Mentres, o movemento feminista galego prepara un 8 de marzo que esta chamado a colocar na axenda política a necesidade de loitar constantemente polos dereitos das mulleres, polos que aínda non temos e polos que foron conquistados e están en constante ameaza.