17 persoas acolléronse á Lei de eutanasia en dous anos
Este domingo cumprirá dous anos a Lei Orgánica de Regulación da Eutanasia após a súa aprobación o 25 de xuño de 2021. Neste período accederon a esta prestación pública un total de 17 persoas na Galiza, segundo datos non oficiais difundidos pola asociación Dereito a Morrer Dignamente (DMD).
Desde esta mesma entidade indican que en 2022, no país, terían recibido a axuda para morrer un total de 8 persoas, o que supón o 0,022% do total de mortes nese ano (a media do Estado español para o mesmo período é de 0,064%), situándose só por diante de Murcia na cantidade relativa de persoas que accederon á prestación, e moi lonxe por exemplo de Nafarroa (0,206%), Catalunya (0,128%), Euskadi (0,101%) ou Asturias (0,064%).
Normalidade con eivas
Coa experiencia destes dous anos, DMD sinala que “non ocorreu nada daquilo que determinados sectores extremistas anunciaban a respecto a dunha resistencia activa e maioritaria á nova lei” por parte do sector sanitario, “moi ao contrario, a lei foi asentándose na práctica, tal como era esperábel coñecéndose o apoio social e profesional enormemente maioritario que precedía á regulación”, engaden.
Neste sentido, a entidade constatou que na Galiza “sociedade e profesionais da sanidade pública recibiron con interese e normalidade a nova situación creada polo novo dereito” e poñen como exemplo “o seguimento de determinadas solicitudes e de ducias de charlas e coloquios públicos que así o confirman”. Porén, recoñecen que “a forma de morrer mediante a axuda regulada na Lei non é a maioritaria”, algo que, afirman, “xa se coñecía por outras experiencias noutros países”.
A razón desta situación, consideran, está relacionada coa falta de información que ten a cidadanía, unha circunstancia que “irá ascendendo progresivamente conforme a xente sexa máis coñecedora do novo dereito e o sistema sanitario estea organizando mellor o acceso á prestación”. Precisamente, a falta de información por parte da Xunta da Galiza é unha das cuestións que, desde DMD, apuntan como prexudiciais.
“Aínda non se fixeron públicos os informes obrigatorios de carácter anual, nin se impulsou a actividade informadora do novo dereito, nin se desenvolveu a formación adecuada, nin se artellaron accións para promover a realización e rexistro das instrucións previas”, aseguran.
Ademais, denuncian que “en máis dunha ocasión producíronse situacións e defectos de funcionamento con consecuencias moi negativas para as persoas”, como foron “atrasos en asignación de médicos responsábeis, dotacións de equipo básico, facilitación do aprazamento da prestación ou no cumprimento dos prazos previstos”.