Eleccións. Reordenando o bipartidismo español

Estamos en ano electoral e nótase. Municipais en maio e xerais no outono axitan o panorama político. As eleccións formalmente permiten que poidamos elixir persoas que representen os nosos intereses obxectivos nos gobernos, mais a pregunta é se nas democracias formais, tamén na española, é realmente posíbel optar con liberdade, subtraerse, á hora de emitir o voto, dos efectos do bombardeo "informativo" nesgado política e ideoloxicamente ao que nos someten a diario. Nun contexto no que a reacción avanza e se nos escapan entre as mans dereitos e liberdades, a necesidade de mudanzas é vital para as nacións e as clases populares. Porén, o poder económico e quen o serve, fará todo o posíbel para evitalo, subministrándonos opcións que non poñan en risco os seus intereses. Dende o púlpito que representan os medios de comunicación ao seu servizo transmitirán as súas directrices, tomando posición cun obxectivo básico, que nada mude substancialmente. Por máis que a televisión describa unha sociedade feliz, próspera, confiada no futuro na que "todo o mundo" está de ferias, abarrotando hoteis e bares. Por máis que Rueda describa Galiza, como esa "Arcadia" cunha sanidade pública formidábel ou cun desenvolvemento esplendoroso a base de Ences, eucaliptos e eólicos por terra e mar. Por máis que Sánchez cante que grazas a el temos a luz máis barata de Europa, ou o moito que fai para axudarnos a sobrelevar o roubo descarado ao que nos somete o capital, a realidade é ben máis dura e cruel. Cada día máis persoas teñen dificultades para chegar a fin de mes, nun contexto xeral de incerteza e crise, á que contribúe a falla de control gobernamental sobre o capital e a insensata política militarista ao servizo dos intereses do imperio ianqui. A ausencia dun mínimo de soberanía política real da Galiza e a nula vontade do Goberno galego actual de exercer como tal, non contribúe á esperanza de mellora das clases populares no inmediato futuro. A ausencia dun mínimo de soberanía política real da Galiza non contribúe á esperanza de mellora das clases populares Muletas do bipartidismo Unha realidade que, alén da conciencia subxectiva, provoca unha onda de insatisfacción que percorre o tecido social e que ten como unha das súas manifestacións a crise do réxime monárquico e o seu sistema bipartidista, inmutábel perante decenios, mais necesitado nos últimos anos de muletas que o sosteñan e abofé que o sistema se empeña a fondo en procurarllas, sempre co nacionalismo político no albo e o intento de voadura do BNG, como exemplo. Muletas de usar e tirar ao servizo do bipartidismo. Enormes campañas mediáticas crean e destrúen alternativas. Do partido de Rosa Díez que existiu mentres foi útil para combater o nacionalismo vasco a Ciudadanos, abandonado cando deixou de ter utilidade como cuña españolista en Catalunya e agora Podemos. A aposta por Yolanda Díaz Eleccións á vista. O poder semella consciente de que non abonda con Sánchez e Feixoo. Branqueado e normalizado Vox, muleta do PP, constrúen desesperadamente a que precisaría o PSOE no intento de manterse no Goberno. A aposta por Yolanda Díaz é das que marcan época, co propio PSOE e a mediática empeñándose a fondo. Alén dos cánticos, só tratan de construír un bandeirín de enganche para a esquerda desenganada do PSOE, que saben nada conflitivo política e ideoloxicamente, e onde xa nin Podemos, que malia as críticas apoiou todas as medidas regresivas do Goberno, ten cabida. Quen os potenciou esixen agora que se entreguen ao proxecto yolandista baixo ameaza de borralos do mapa. Outro proxecto de "esquerda" de biquiños, risos e flores, sen organización militante que, sen dúbida, durará o que dure a súa utilidade como muleta. Unha reordenación que veremos que efecto ten nunha Galiza na que o poder tratará de soster un PP que flota na nada e refortalecer un debilitado PSOE fronte a un BNG á alza, potenciando Besteiro como novo líder electoral. A experiencia demostra que nós non precisamos de máis bipartidismo con muleta, precisamos de máis soberanía e vontade de exercela. Precisamos de nacionalismo. E convén sabelo, para non caer, máis unha vez, na melancolía.