Dimo ti Galicia, que pedimos ao 2024?

Se ben a vida nos dá unha oportunidade con cada novo día é xa tradición, agora que finda decembro, principiar cunha restra de boas intencións para o novo ano. Verdadeiramente os cambios que se nos propoñen e nos propomos son sempre individuais: ximnasio, inglés, non fumar ou beber, coidar a alimentación, ler máis... Mantendo á marxe a implicación da política no cambio real da vida da xente. Non contamos coa nosa forza en comunidade, aínda cando os retos máis importantes que se nos presentan no camiño vital implican a forma de organizarnos e distribuír os recursos: a enfermidade, as discapacidades, o traballo, as condicións de vida, o "ascensor social", a formación ao longo da vida, etcétera. Así pois, quixera pórme, nesta ocasión, na perspectiva do país. Cal é a meta para Galicia. Cara onde a queremos levar antes que o mundo se suma nunha masa uniforme. Que queremos os galegos dela e que podemos ofrecerlle nós ao país. Idiosincrasia Catro pasos para un 2024 de suceso. Primeiro, investir no activo máis grande. No caso das persoas, é a mente, no caso do país, a idiosincrasia. É dicir, as características distintivas que poden incluír patróns de pensamento, comportamento, valores, tradicións e trazos culturais, que son representativos dunha entidade ou grupo específico. Un inconsciente colectivo que fai que tomemos decisións individuais semellantes ante problemas comúns. A parte da psicoloxía analítica que se representa como reserva herdada e compartida de recordos e nocións que son comúns e transcenden as experiencias individuais. Mellorar a auto-apreciación colocando as particularidades como algo positivo permítelle a Galicia reconciliarse cunha idea de comunidade delimitada, que pode aportar razón e solución a problemas globais dende unha posición de seguridade e auto-coñecemento. Claridade Segundo paso, trazar e coñecer as accións e obxectivos intermedios que se requiren para cumprir con unha meta clara. A diferenza dun soño, unha meta ten procesos, cronoloxía e indicadores de avaliación que permiten determinar o grao de consecución. Hai anos que os galegos non sabemos cara a onde imos nin de que formamos parte. Diluídos nun Estado que se circunscribe á cidade de Madrid, fálannos de Bildu e de amnistías cando temos temas propios sen resolver: despoboamento, desindustrialización, enerxía, sector primario, aproveitamento da terra, avellentamento da poboación, sanidade e atención primaria, etcétera. Determinación Terceiro, "reprogramar" a mente para depurar os freos mentais cos que comungamos diariamente. Caso notorio é o da sanidade pública. A pesar de nacer a seguridade social na Alemaña de 1883, os británicos decidiron implementala case sesenta anos despois, no peor momento da súa economía. A primeira e a segunda grandes guerras deixaran a economía británica moi debilitada. Infraestruturas danadas, débeda pública desproporcionada, demografía minguada e unha constatada debilidade imperial. As antigas colonias buscaron unha independencia que ocasionou ao Estado anglo a perda de mercados e recursos valiosos. O custo da guerra tivo un impacto substancial na economía británica e, con todo, foi na altura cando se fixo un esforzo común para obter unha seguridade social que hoxe nos din, entreveladamente, é custosa de manter. A política galega ten a oportunidade de presentar a galegas e galegos un bosquexo de país, metas claras que nos atinxan Actitude cívica O cuarto e último punto xorde da pregunta, que podemos ofrecerlle nós ao país? Actitude cívica. Un sentido de responsabilidade que pasa por ir votar, por ofrecerse voluntario, por asistir a encontros veciñais e comunitarios, por participar no debate público, polo respecto á diversidade e o compromiso coa acollida, por responsabilizarse das propias accións e do uso do medio, por formarse e dinamizar a vida económica da zona, por manter un pensamento crítico e unha educación cívica. Por entender, en fin, que parte do cambio somos nós. Son tempos desafiantes pero cando uns choran outros venden os panos. A política galega ten, neste mes de xaneiro, a oportunidade de presentarlle aos galegos e galegas un bosquexo de país. Metas claras que nos atinxan. Un imaxinario colectivo que, pese aos matices individuais, nos leve a un destino favorable, coñecido e compartido. Do conxunto de votos saberemos que lle pedimos para Galicia a este 2024. Cara onde a levamos e como queremos navegar son as preguntas lexítimas que como cidadáns debemos formularlle a quen se presenta como capitán ou capitá do barco, agardando que se nos brinde un paseo agradábel e a construción de algo que valorar en catro anos.