Confrontar a desesperanza

Hai quen sostén, como a abella Maya, que vivimos nun mundo multicolor, o mellor dos posibles. Defenden que hai que aceitar a realidade tal como é, abandonar as "vellas ideoloxías" que aínda mantemos quen aspiramos a transformala en beneficio da maioría e transmitir unha visión optimista da vida no canto de enfrontar as causas e os causantes dunha deriva máis que perigosa e preocupante para os pobos do mundo, tamén para o galego. Podemos pechar os ollos canto quixer, mais é imposible non ver que, a fera non desaparecerá por arte de maxia, aí ficará disposta a seguir devorando dereitos, liberdades e vidas humanas. As feras non se calman dándolles de comer, simplesmente engordan. Tiranía do capital, depredación de recursos naturais, avance da ultradereita fascista, guerras nas que sempre está detrás a man de EUA-OTAN. Son algúns dos elementos que están a caracterizar a realidade que estamos a vivir. Non se chegou até aquí por que si, chegouse após anos de non confrontar, de claudicación política, sindical e, como consecuencia, social ante a ideoloxía do capital imperial. Da conformación deste desacougante cenario, no marco europeo, é absolutamente corresponsable esa esquerda na que xa non queda rastro da "vella ideoloxía" socialista, entregada entusiasta ás directrices económicas do poder, defensora a morte das políticas antisociais da Unión Europea, abrazada a OTAN-EUA e as súas guerras imperiais. Baixo un modelo económico, fiscal e social regresivo o capital exerce a súa tiranía sen control nin pudor. Aumenta exponencialmente os seus beneficios, namentres os salarios suben por debaixo da inflación ou xa non alcanzan para cubrir as necesidades básicas e o medo a represión empresarial paraliza a defensa dos dereitos laborais. Un modelo que ao tempo que promove a diminución do gasto público en sanidade, educación ou dependencia e a súa privatización, incrementa o gasto militar dedicando miles de millóns de euros a soster as guerras do imperio ianqui, nomeadamente contra Rusia. Caldo de cultivo da desesperanza de amplos sectores sociais convenientemente canalizada polo poder cara a ultradereita na que cren atopar solución aos seus problemas. Rastro de destrución Un modelo capitalista cuxo único obxectivo é o beneficio depreda os recursos naturais e contamina sen límite. Sen escrúpulo ningún merca medios de comunicación ou promove guerras para conseguilos. Na Galiza temos experiencia, agora co intento de Altri de instalar unha nova macrocelulosa que, alén das consecuencias para diversos sectores produtivos, fará un uso irracional da auga ou condenará definitivamente ao noso país a converterse nun eucaliptizado "deserto verde". O imperio EUA para tentar manter a súa hexemonía no mundo deixa un rastro de sangue, destrución, inestabilidade, emigración forzosa. Nunca antes contou con un apoio tan unánime e acrítico dos Estados centrais europeos, un cambio de posición subliñable, con consecuencias negativas no económico e no social. Entregados os seus dirixentes á retórica militarista, agora comparten dous obxectivos prioritarios: dobregar Rusia, defender Israel. A estas alturas é evidente que Rusia non estaría a guerrear na Ucraína, sen a estratexia de acoso e derrubamento promovida por EUA-OTAN dende moitos anos antes. Non vivimos nun mundo multicolor, vivimos unha época de retroceso galopante de dereitos e liberdades Como evidente é que non combaten contra Putin por sátrapa ou invasor, se así fose, con mais razón combaterían contra Netanyahu. Guerrean por escuros intereses económicos, por non facilitar o control da súa economía e recursos polo capital "occidental". O apoio ao xenocidio do pobo palestino, o bombardeo de Estados soberanos ou embaixadas que está perpetrando impunemente o Estado sionista, sobrepasando todas as liñas vermellas, con Biden e Von der Leyden á fronte e co soporte da dereita, a socialdemocracia ou os verdes, como exemplo da dobre vara de medir e da degradación moral dos representantes políticos do capital. Máis frustración, máis desesperanza. Non vivimos nun mundo multicolor. Vivimos unha época de retroceso galopante de dereitos e liberdades que non se freará sen combate ideolóxico e político. Segue a ser imprescindíbel denunciar a situación real para confrontala. Seguen a ser necesarias esas "vellas ideas" que, por certo, tan pouco agradan ao capital e aos seus corifeos. Pronunciar as palabras prohibidas: socialismo, clase social, imperialismo, resistencia, Hamás, xenocidio, soberanía, autodeterminación… Confrontar a desesperanza, antes de que xa non quede nin desesperanza que confrontar.