Unha visita excepcional

A vista tivo que ser impresionante, mesmo para os habitantes do porto milenario. A súbita aparición de corenta navíos sementaría inquedanza entre a poboación e os seus rexedores. Quizais pensaron en cargar os canóns das fortalezas perante o que semellaba un ataque sorpresivo. Porén, pronto alcanzaron a ver no alto dos mastros os estandartes e gallardetes coas armas de Castela. Quen se achegaba á Coruña, aquel domingo 26 de abril de 1506, era a raíña Xoana canda o rei consorte Felipe I, “O Fermoso”. Non era hipérbole o que dicía o embaixador veneciano na corte, sobre que había tres cousas excelsas nela: as sedas, os tapices e a música “que, con total certeza, pode ser cualificada de perfecta” Acompañando os reis viaxaba toda a corte de Felipe, duque da Borgoña. E, dentro dela, unha das súas alfaias máis prezadas, coidada e mimada desde os tempos do seu pai e avó, a “Grande Chapelle”: unha das máis impoñentes capelas musicais de toda a historia. Tiña a función de cantar diariamente na misa e nas vésperas, mesmo nos días ordinarios, tanto canto chan coma polifonía. Ademais, tamén participaban, interpretando música profana, nos intres de lecer e festas. E para calquera destas funcións, así como para a de compoñer as pezas, os músicos que a integraban eran abondo competentes, en cantidade e, sobre todo, en calidade. Cando, feitos os preparativos oportunos na cidade, a corte desembarque o día 27, porán pé en terra 30 capeláns-cantantes (8 deles excelentes compositores), dous organistas, 5 tanxedores de instrumentos de vento (sacabuxa e chirimía) outros 5 de instrumentos de corda (laúde, violas da gamba e guinterna), un tañedor de pínfano e 12 de trompetas. Mesmo traían o seu propio órgano, mercado antes de saír e que pesaba 40 kilos. Non era hipérbole o que dicía o embaixador veneciano na corte, sobre que había tres cousas excelsas nela: as sedas, os tapices e a música “que, con total certeza, pode ser cualificada de perfecta”. Pasaron os reis un mes, ata o 28 de maio, na Coruña, unha longa estadía na que a cidade puido apreciar a excelencia destes músicos. Atopábanse entre eles Pierre de la Rue e Alexandre Agrícola, dous dos compositores de máis renome da época, que eclipsaban a do mestre da capela, Marbrino de Orto. Xunto a eles estaba tamén un afamado organista, Henry Bredemers, que máis tarde sería mestre de clavicordio do futuro Carlos V e as súas irmás. Sen dúbida, tería tocado os órganos da colexiata de Santa María, ou os de San Francisco e Santo Domingo, onde se aloxaron os reis. Pasaron tamén por Compostela, onde entran o 30 de maio, sendo xenerosamente agasallados polo arcebispo os 5 días que alí estiveron, e por Ourense, onde pararán uns 3 días. Nestas dúas cidades, os músicos das capelas das catedrais, que naquela altura comezaban a consolidarse e medrar, quedarían impresionados ante a pericia dos seus colegas. Tamén os cabidos tomarían nota das posibilidades e o prestixio que outorgaba contar cuns bos músicos ao seu servizo. É ben sabido que estas viaxes servían para trocar experiencias cos músicos locais, coñecer novos estilos e promover novos costumes. E así debeu suceder daquela en Galicia que, por mais dun mes, acolleu algúns dos máis excelentes da historia.