O abrazo do íntimo

Recentemente tiven a oportunidade de formar parte da xira "Cable a terra" do grupo español Vetusta Morla. Esta banda de indie pop, cunha longa e exitosa traxectoria, convidou a músicos da banda palentina El Naán e Aliboira a facer arranxos do seu último disco e levalos ao directo. Entre as dúas formacións, integramos unha especie de "orquestra ibérica" tocando os nosos propios instrumentos: pandeiretas, tixolas, pandeiros cadrados, culleres e até unha mesa de panadeiras, misturados coa banda de pop rock máis multitudinaria do país, unha simbiose única. Germinal / El Naán / 2021 / Trece pezas / 16,50 euros A aposta era bastante arriscada, máis tendo en conta que as tres formacións musicais teñen públicos moi distintos. Xa falei aquí algunhas veces da marabillosa contundencia do proxecto de Xosé Lois Romero, do seu impecábel directo e do que supuxo para o panorama musical galego a chegada de Aliboria como renovadores da música de raíz. Así que aproveito a ocasión esta vez para introducir a El Naán, gardiáns do canto, da poesía e da tradición ibérica. Teño que dicir que hai algo hipnótico na música destas xentes, que con pouco fan moito e que son capaces de chegar moi fondo. El Naán, ademais non é só unha banda de música, é un proxecto social que pensa e contribúe na aldea, que pretende reavivar o que se deu en chamar a España baleirada. A proposta de El Naán integra música e poesía na voz de Héctor Castrillejo. Pensaba ás veces que a poesía ten sempre as de perder, porque depende da pausa, do ritmo e dos silencios tamén, e non sempre se dan as condicións para que a xente poda sentir a poesía. A poesía nace no abrazo do íntimo, do pequeno, da reflexión. Por iso, antes de empezar esta xira, miraba con asombro o poeta de El Naán, que se ía atopar con miles de persoas que cantan, que berran e que están desfrutando dun festival, con todo o que iso supón. E aquí cheguei hoxe, co asombro intacto, cos ollos como pratos, ao vivir persoalmente como todas esas persoas que acudían á chamada de Vetusta Morla quedaban en silencio ante os poemas que Castrillejo recitaba entre tema e tema. Estou a falarvos de recintos con máis de nove mil persoas. E chegou a cita máis importante, o fin de xira no estadio Metropolitano de Madrid. Alí estabamos unha pequena representación de Aliboira e El Naán, alí estaba Vetusta Morla, as luces, as programacións, un rapeiro que colaboraba no directo, máis de cen persoas no equipo técnico, e máis de trinta e cinco mil almas no público. Un foco, un micrófono e un poeta, Héctor Castrillejo de El Naán, coa certeza de que a poesía pode encher estadios de fútbol, con toda a forza da raíz, con toda a nosa tradición na súa palabra.