'Miña almiña': músicas para Rosalía

Asistimos a esa transición ao cambio, pero non nos damos adaptado a el. É curioso. Por un lado están os medios que teñen o seu propio protocolo: se non hai disco que presentar, non se lle fai entrevista ao artista, só unha recensión como moito. Miña almiña / Son Trío / Nove pezas / 15 euros Pero por outro lado, está o artista que rexeita facer ese investimento económico para gravar un disco, porque sabe que só unha ou dúas cancións terán protagonismo. É por iso, creo, que cada vez máis persoas dedicadas á música prefiren pór todo o seu corazón nun só tema, para que saia adiante con toda a forza. Ten sentido. Pero nesta ocasión quero falar dun disco, o de Son Trío, tres mulleres que uniron o seu talento para formar esta fermosa andaina xuntas. Son Trío son Katerina Linke (piano e composicións), Su Garrido (voz) e Susanna Blanco (violoncello). Veñen de presentar Miña almiña, un disco de 9 temas baseados en poemas de Rosalía de Castro. A voz de Su Garrido arroupa de forma moi delicada todos eses poemas, formando unha atmosfera íntima e chea de tenrura. Cada instrumento está no seu sitio, unha tremenda melancolía pasa por eles e os versos de Rosalía son aínda máis poderosos. A min pásame que algúns poemas xa están na miña cabeza con outra música, porque escoitei centos de veces o fermoso libro-disco do inesquecíbel Fran Pérez ‘Narf’ (Nas tardes escuras). E claro, cando te atopas co mesmo poema, pero con distinta melodía, pode ser todo un cataclismo, xa que a memoria musical vai seguir reproducindo a melodía que xa coñeces. Porén, hai que dicir que escoitar novas versións destes poemas é un bo exercicio para a alma, e tamén un boa escusa para seguir mantendo viva a luz de Rosalía de Castro. Porque é necesaria como o sol, porque a súa linguaxe é sempre actual e porque ela, somos nós. Son Trío fai unha revisión magnífica de poemas onde da gusto viaxar e quedar a vivir neles tamén, porque, ao escoitalos, hai unha fermosa sensación de chegar á casa. Non sei se vos pasa a vós tamén que algunhas músicas dan esa tenrura, esa porta aberta, esa lareiriña. Creo que iso é unha das cousas máis lindas que pode facer a música. Especialmente o tema "Miña almiña", que dá nome ao disco, é dunha sensibilidade tan fresca e acolledora que o escoitaría toda unha mañá. Reconforta bastante atopar a Rosalía de cando en vez, así leve outra forma de vestir, porque se algo nos fai voltar a ela sempre é a súa innegábel verdade.