O mellor disco do ano!

Señoras e señores: chegou o mellor disco do ano! O máis esperado, o máis mellor! (Decatádevos, ei, de que eu este ano saquei álbum coas miñas compañeiras de Timparrantela, que estou até botando pedras contra o meu propio tellado). Aire / Caamaño &amp; Ameixeiras / Segell Microscopi / 2021 / Once pezas / 10 euros Antía (Ameixeiras) e Sabela (Caamaño) non precisan ser máis de dúas persoas para transportarnos, para transmitir, para amosarnos como elas entenden a música. Sabela é unha auténtica virtuosa. Pero non virtuosa porque si. Non das que dan moitísimas notas tecnicamente perfectas sen ningún discurso. É até virtuosa no concepto, no camiñar, na súa musicalidade. Antía... Antía é o son. Bebe de tantas fontes que cando a escoito, paréceme que se amorean ducias de discos dos que teño escoitado ao longo da vida. Sabela é a precisión, Antía é o boi que tira do carro. E ambas fan un tándem perfecto. Este disco é unha auténtica fantasía. Non dan puntada sen fío, e é inexplicábel que nun primeiro traballo xuntas xa se entendan tan ben. É como se puidésemos comezar a crer que existen as medias laranxas, pero aquí son laranxas musicais. A elas dúas [que xa se bastan soas, e podedes comprobalo en calquera dos seus concertos] súmanse Diego Galaz (tamén produtor), Pedro Pascual (que arranxou unha das pezas), Xavi Lozano (frauta), Pablo Martín (percusións), Jorge Arribas (acordeón), Carola Ortiz (clarinete), Abraham Cupeiro (corna e caracolas), Juan Carlos 'Pana' Melián (percusións), Apel-es Carod (violín) e... ollo piollo: Silvia Pérez Cruz, cantando en galego, por suposto. O disco foi gravado, mesturado e masterizado en Abrigueiro Estudios por Arturo Vaquero. Este traballo está feito con tanto meco nas músicas coma no deseño, para o que contaron co bo gusto de Nébeda Piñeiro e os seus persoais collages. Mais iso non é todo. Ademais do álbum físico, tamén ofrecen postais que seguen a mesma liña do deseño. Pareceume moi orixinal. Nas músicas podemos atopar desde melodías e letras tradicionais galegas até sons de outras latitudes como "Buchimitsa" (búlgara) ou letras actuais como a de Olalla Liñares en "Aire". Ademais do violín de Antía, do acordeón de Sabela e das colaboracións mencionadas, descubrimos a fantástica voz da propia Antía. A min encántame, pola súa naturalidade. Parabéns a estas dúas cracks. Recomendo encarecidamente que merquedes o disco e, se tedes oportunidade, non as perdades en directo! Se souberas o que te quero, se souberas, amada miña; se souberas todo eso, se souberas chorarías. O que sinto eu por dentro, o que sinto, amada miña; sinto amor eterno, sinto o amor da vida.