Lonxe das apócemas comerciais

Este Miña Almiña é o seu primeiro traballo discográfico, e consta da musicalización de 9 poemas de Rosalía de Castro: "Algúns din", "Como as nubes", "Miña Almiña", "Meses do inverno fríos", "Foi a páscoa enxoita", "Unha rosa", "Que ten?", "Paz" e "Non cantes, non chores". Miña Almiña / Son Trío / Autoeditado / 2019 / Nove pezas / 15 euros Explica no comezo do libreto a fundadora e compositora Katerina Linke, rusa namorada da Galiza, o que lle removeu unha poesía de Rosalía cando se animou a chamar ás compañeiras para facer este proxecto. E é que, con esta materia prima, que podía saír mal? Se á creatividade e destreza pianística de Katerina unimos a musicalidade da cellista Susanna Blanco e a personalidade da voz de Su Garrido, só faltaba dar coa receita adecuada. E deron. As composicións de Katerina non buscan ningunha apócema facilona e comercial, senón a expresión da emoción e o bo gusto. Ademais, é curioso o modo de usar o cello de Susanna, que emprega patróns moi orixinais, ás veces xogando a ser contrabaixo e outras viola. Resúltame curioso que se escollese a voz de Su Garrido. Aínda que mira a outras fontes, como as músicas de cantautora ou o jazz, o concepto principal deste grupo ten a base no clásico e na música culta. Sendo así, chámame poderosamente a atención que a frontwoman sexa esta muller de voz tan actual e con tanta pegada (igual non se me nota nin nada o seareira que son de Su!). Ademais deste traballo, o ano pasado sacaron un clip dunha peza en YouTube que a min me conquistou moitísimo: "Un día". Aquí non empregan piano, senón un pequeno metalófono, e a melodía é en forma de canon; algo que non estamos afeitas a escoitar nas pezas de hoxe. Por dicir algo que pode ser mellorábel, o disco quizais se me fixo un chisco monótono, aínda que non foi por ter pezas de inferior calidade ou, como se adoita dicir, ‘de recheo’. Destaco a última pista, "Non cantes, non chores", por ser unha obra con presenza e que engancha moito na escoita. O deseño é de Laura Cochón e a produción artística de Gonso Pedrido. Ademais, o álbum vén sen plásticos, para minimizar o impacto medioambiental. En definitiva, é unha das miñas recomendacións da música galega. Parabéns a estas tres cracks. ¿Por qué, meu esprito, por qué ora te humildas, cando eras altivo? ¿Por qué, corazón, por qué ora non falas falares de amor?