Lírica punk

O músico, escritor e poeta Manuel Seixas presenta este disco dunha forma contundente: "O Home bata é un becho raro que quere saldar contas co que foi, co que é e co que ao mellor será. E seguir camiñando, camiñando. Este ser Home Bata ofrece un karaoke vital composto de dous misterios. Un rosario laico mestura de poesía e música. O primeiro misterio é o xeito de pedir perdón e renacer, o segundo (2º CD) está dedicado in memoriam a Roberto Camba, César Morales e Fran Pérez Narf". O estraño karaoke dun home bata / Manuel Seixas / Ferror Records / 2022 / Catorce pezas / 10 euros Ese "seguir camiñando" conecta, sen dúbida, con ese pasado de Seixas na banda Korosi Dansas. Aquel proxecto, aínda que se presentou baixo a éxida do rock bravú, contiña elementos que o diferenciaban do resto dos grupos daquela corrente: máis experimental, máis esixente nas letras, máis comprometido -enténdase isto último como se entenda. Por outra parte, fusionaban estilos cunha frescura que, porén, non impedía adscribilos ao rock sen prexuízos. Unha vez disolto definitivamente Korosi Dansas, Seixas asinou algúns traballos co seu propio nome ou integrado na Neuroband. Agora volve con este "rosario laico en dous misterios", no que a pulsión poética e a carraxe punk mestúranse para entregar un traballo que salta de rexistro en rexistro sen perder unidade, que mostra versatilidade mais tamén unha personalidade ben definida. Un disco que sintetiza -non podía ser doutra forma- temas do poeta e do músico, pasados pola peneira do arrouto que emprega o lategazo eléctrico para liberarse das obsesións. É un disco até certo punto experimental, mais sen a soberbia dos álbums que se apelidan así. Trátase máis ben de asumir un lugar na marxe, desde o que disparar con sinceridade un desencanto que non renuncia á acción. Sen prexuízos xenéricos, pode entregarse ao recitado ou ao rap, pode confiar na distorsión das guitarras ou nas programacións electrónicas, pode tirar de sentimento -non de sentimentalismo- ou cuspir o desgarro dunha voz ferida. E sempre con palabras que van un paso máis alá da canción. Os dous CD de O estraño karaoke dun home bata deixan lugar ás creacións propias e a recreacións de temas tan dispares como o "Te recuerdo Amanda" de Victor Jara, "Negra sombra", o "Wish you Were Here" de Pink Floyd e mesmo o "Amén", do disco Non (1987) de Korosi Dansas. Cunha coidada produción artesanal que rema a favor do resultado final e coas achegas instrumentais de Adrián Charlín e Santi Frutos e vogais de Xurxo Romero, Víctor Karallada e Tania Romero, de todas elas xorde unha personalidade única que -sen explicitalo- cre na poesía da ruína. Paga a pena dedicarlle tempo e atención.