O legado de Juan Vidal Lemiña

Juan Vidal Lemiña (Carril 1932-1994) foi o fundador e director das corais Alento Xove de Carril e Fontecarmoa. Estivo emigrado en Bilbao coa súa familia e a morriña da terra fíxolle compor pezas dedicadas á súa Galiza natal. Galicia Fermosa | Pablo Vidal e amigxs | 2019 | Nove pezas | Non se vende A 25 anos desde o pasamento de Juan Vidal Lemiña, o seu fillo Pablo Vidal, produtor e contrabaixista, decide rescatar parte das mellores composicións do pai e facer un disco como homenaxe. A este disco sumouse un libro que conta a vida e obra do autor. Este proxecto foi apoiado por Sonia Outón e o Concello de Vilagarcía, que axudou á edición de ambas as publicacións. Fixéronse concertos en directo e agasallouse con este material as persoas que asistiron. En palabras de Pablo Vidal: "eu levaba unha temporada meditando que facer, porque moita xente cantaba as cancións de meu pai sen coñecer o autor (incluídos varios coros da comarca) e mesmo mudando as letras dos retrousos. Tiña que facer algo e tiña que ser rápido, mentres aínda quedasen testemuñas vivas". A oralidade ten esa teima tan fermosa de ir modificando a memoria das cancións co paso do tempo, mais estaba na man de Pablo facer unha gravación onde quedasen rexistradas as pezas orixinais do compositor. Para gravar o disco Vidal rodeouse de músicas e músicos ligadas á zona de Vilagarcía e Carril, como o gaiteiro Cristian Silva ou o Coro Son do Carril, ao que lle puxo ese nome por unha letra de Juan Vidal e no que participaron varias das persoas que formaban parte dos coros dirixidos polo autor. Desta volta, tocoulle ao fillo coordinalos e facer o traballo necesario para a gravación e os directos. A voces menos coñecidas súmanse as de artistas como Uxía, Roi Casal ou a do actor Josito Porto. Hai unha simbiose fascinante entre xente profesional e non profesional, todos os papeis están cantados e tocados con moito cariño, e iso nótase tamén no directo. A min particularmente gústame moito a peza "Galicia y Cuba", mais Juan Vidal Lemiña tiña unhas composicións moi melódicas e agradábeis, todas as pezas déixanse escoitar con gusto. Non me sorprende que unha delas sexa practicamente o himno de Carril, cantada nas reunións sociais da veciñanza. Pola parte da produción, destaco a versatilidade de Pablo Vidal. Un músico de jazz que soubo poñerse na tesitura ideal, sen artificios e buscando a sinxeleza nos arranxos, algo neste caso necesario para que lucisen como merecen as composicións.