A elegante música do almanaque

Este trío está formado por Antía Ameixeiras (violín), Olalla Liñares (clarinete) e Martín Senande (acordeón diatónico). Ala! / Oîma / Autoeditado / 2019 / Doce pezas / 12 euros De Oîma eu destacaría o bo gusto, a elegancia. Na escolla do repertorio, nos arranxos, nas interpretacións. Na miña opinión, é un dos grupos revelación do país por antonomasia, e ninguén debería deixar de escoitalas. Claro está que teñen varias cousas na súa contra. Por un lado, que ninguén imaxinaría que coa xuventude das integrantes, se puidesen escoitar cousas tan ben feitas. Por outro, que non teñen pezas cantadas, e o público non adoita apreciar do mesmo xeito un grupo instrumental. Como elas mesmas explican no disco, xustificando o nome do traballo, "facemos música instrumental. Identificámonos con eses contextos nos que o esencial é o secundario. Cando se pon o foco no fondo, no acompañamento, no recheo. Reivindicamos a identidade deses elementos que 'non significan nada'. Ai! boh, uf". Mais a música de Oîma si significa. Ten discurso. Este traballo non aburre e, peza tras peza, vai transportándonos a universos de beleza. Serei eu, que vos son moi hedonista. Aquí atopamos muiñeiras, rumbas, ritmos doutras latitudes ou fermosos ternarios. Gustoume ademais a presentación, con fotografías de Sonia García e deseño gráfico da propia Antía Ameixeiras. Na portada aparecen as Oîma como imaxe dun calendario. Como tamén explican, "antes de chegar aquí estivemos en moitos lugares, moitas veces. Os mapas e os calendarios fan parte da música". Se á materia prima das tres integrantes (a pegada de Antía, a dozura de Olalla, o peito co que toca Martín) sumamos a produción de Pedro Pascual (estudio Beograd) e as pinceladas finais de Triqui (Savik Sound), este Ala! xa tiña o éxito asegurado. Neste traballo aparecen varias colaboracións amigas, como a do propio Pedro Pascual ou a de Gutier Álvarez. Pero se unha delas destaca é a de Arturo Valdasano, sempre brillante aló nos discos onde aparece a súa man. Parabéns a Oîma e ao seu equipo por agasallarnos cun disco que sería de xustiza que pasase á historia das músicas máis bonitas deste lugar do mundo. "Somos dun tempo que vive doutros tempos, coma todos os tempos. Tamén sabemos ben de onde somos. E transitamos".