Eladio Chao Sedano (1874-1951). Continuador da estirpe dos Chao.

Eladio era fillo de Alejandro Chao Fernández (1835-1894) e Josefa Sedano Betancourt (1838-1925). Iniciouse musicalmente na Habana, sendo discípulo de canto de Ana Lombrow; pasou de Nova Iork a París e, máis tarde, a Roma co mestre Casogui, onde acadou o título de profesor de canto, volvendo a Nova Iork para perfeccionar con Emilio Bebeci. No 1916 casa coa cantante Carlota Dahmen (Colonia, 1884-Madrid, 1970), artista que debutou no Covent Garden en 1914, interpretando papeis wagnerianos, participando no 1923 na estrea mundial da ópera Marianela de Jaume Pahissa no Liceo de Barcelona. Na última visita do compositor Richard Strauss a Madrid, no 1925, e na súa estancia, visitou a casa de Dahmen e Chao, que foran protagonistas na tempada anterior da estrea no Teatro Real da súa ópera Der Rosenkavalier; Na última visita do compositor Richard Strauss a Madrid, no 1925, e na súa estancia, visitou a casa de Dahmen e Chao, que foran protagonistas na tempada anterior da estrea no Teatro Real da súa ópera Der Rosenkavalier; Chao, como director de escena, e Dahmen, no papel de Octavian. No teatro Colón de Bos Aires cantou Dahmen unha primeira representación da ópera Salomé, dirixida polo propio Strauss, polo que presupoñemos una boa amizade entre eles. En novembro de 1924 Dahmen e Chao participan no Teatro Rosalía na inauguración da tempada da Sociedade Filharmónica da Coruña, coa representación da ópera Cosi fan tutte de Mozart, dirixindo a orquestra Fernández Arbós. Eladio dedicou medio século a ensinanza do canto en Nova Iork, Venecia, Berlín, Leipzig e Colonia. No 1934 é cando o nomean profesor interino de canto no Real Conservatorio de Música de Madrid ata pouco antes do estalido da guerra civil na que se fai cargo o famoso tenor Miguel Fleta. A finais dos anos trinta Chao e Dahmen poñen en funcionamento unha academia privada de canto en Madrid de onde saen un bo número de cantantes que fixeron carreiras importantes. Entre os alumnos de Chao destacamos ao baixo coruñés Joaquín Deus Mejuto (A Coruña, 1912-Madrid, 1983), quen nos deixou rexistros sonoros de música galega. Eladio Chao e Jesús Bal y Gay prepararon no 1936 aos membros do "Cuarteto de Cantores Clásicos Españoles”, presentados no Lyceum Club Femenino por María Rodrigo. Subliñar que Eladio deixou uns escritos musicais, feitos en colaboración co vigués Juan José Mantecón, titulados El Fracaso de las Voces y sus Causas. Nuevos Conceptos Referentes al Canto y a su Técnica. En Nova Iork, Eladio grava no 1906 para Victor Records, acompañado dun pianista, as obras La partida, Meus amores, A mi madre, Serenata, Melodía gallega, Air de l’ermite, La charmante Marguerite, Nur wer die Sehnsucht kennt, Chant Hindou, Madrigal, A Granada e Cantares. Destacamos, pola importancia para o estudio da fonografía en Galicia, a Melodía gallega, subtitulada “Foi polo mes de nadal”, que aínda que non ten indicación de autor, corresponderíase coa obra do compositor coruñés Marcial del Adalid, polo tanto o primeiro rexistro sonoro dunha obra do mesmo, e Meus amores co subtítulo de “Galecia [sic], Canto gallego” que, como puidemos escoitar, cunha calidade vocal excelente, é a composición de José Baldomir con texto de Salvador Golpe, sendo tamén un dos primeiros rexistros sonoros desta obra. Aínda que en moitos xornais da época indican que Eladio era nacido en Galicia, o certo e que comprobado a súa partida de defunción no rexistro civil, nela se indica que naceu en Madrid e finou na calle Alcalá nº 22 da mesma cidade o día 16 de decembro de 1951, a consecuencia dunha tuberculose, e que deixaba unha filla maior chamada Josefina Isabel.