A creatividade está no risco

É moi fácil de dicir, seino, incluso é moi fácil de aparentar estar de acordo con isto que escribo e asentir sen máis. Pero o certo é que saír do cotián e arriscar non é o habitual no noso día a día. Sobre todo porque, cando queremos saír da rutina, non temos nin idea do rumbo que queremos tomar. E iso pode dar medo. A maioría das veces, só poñemos fóra a punta do pé e regresamos correndo, non vaia ser. É o que se denomina ir de viaxe coa pulseira de "todo incluído", sen saír fóra da zona de confort. Tristemente esa viaxe non servirá para nada, non agrandará a nosa alma, non respiraremos os aires das rúas, nin deixaremos apertas en ningures. Arriscar é outra cousa. Arriscar é facer ou facerse moitas preguntas. Moitas. Despois das preguntas virán as respostas, gústennos ou non. Arriscar é saír fóra, mesturarse noutras peles, noutras augas. Gustaríame que a maioría da música galega representase iso: risco. Estou farta de escoitar bandas totalmente estancadas nunha poza cósmica, ou escoitar discos recentemente saídos que soan iguais aos que se facían aquí hai vinte anos, pero con peor calidade. A miña esperanza está na xente que arrisca, que saíu fóra, que deixou pel e unllas tocando e que voltou a Galiza coa firme decisión de facer algo distinto. Desta vez penso en Moura que se definen a si mesmos como "liserxia pangalaica". Psicodelia, si, pero rememorando a Bibiano ou resucitando ao Zeca, ás veces achegando percusións galegas que se converten en meigallos. Veñen de moitos lugares. Doutras bandas bravas. Si, psicodelia, cancións de máis de tres minutos. Pode que as nosas orellas amestradas pola radiofórmula non estean afeitas a tal viaxe. Moura comeza o camiño con moitos referentes. Coa brava intención de recoller a semente das voces ceibes e liberala nunha amalgama de ritmos tolos, escuros e elegantes. A priori, a mestura do órgano hammond e a pandeireta pode parecer vistosa e incluso estraña, mais aí está o risco. O que Moura fai despois nos seus directos tendes que comprobalo vós. É un auténtico aquelarre: rebuscan nas nosas raíces botando fóra todas as guerras que temos dentro. Como toda viaxe, de ida e volta, Moura nace na psicodelia e renace na tradición galega, non só esteticamente, senón tamén no xeito de levar os seus directos. A punto de lanzar o seu primeiro disco, editado por Spinda Records, a presentación será na Coruña, o 25 de abril na sala Playa Club.