Cando o clásico amiga co tradicional

Gustábame moito a melancolía do seu son e quedei hipnotizada pola historia de amor da virtuosa violoncellista Jacqueline du Pré e o pianista Daniel Baremboin. Eu, porén, quería parecerme á miña admirada Rosa Cedrón. Para min, Rosa representaba a irmandade das cousas que máis me gustaban: a música tradicional galega e a música clásica. Aínda que daquela eses dous xéneros apenas tiñan unha relación estábel. Cos anos perdéronse estigmas e grazas a que a música cambia, xurdiron tamén novos estilos musicais. Cello&amp;Electronics | Margarida Mariño | 2020 | Oito pezas | 7 euros Hoxe en día podemos observar un novo panorama musical: mesturas, fusións de todo tipo, diversidade... Pero, sobre todo, menos prexuízos. Neste contexto chega a nós o disco da violoncellista viguesa Margarida Mariño, Cello&amp;electronics, que se pode escoitar en todas as plataformas dixitais. No mundo musical galego, no que parece que cada vez hai menos interese en facer música con cariño, non é habitual atopar discos coma este. En Cello&amp;electronics podemos escoitar a delicadeza da voz de Margarida, o son dos dedos tocando na madeira do violoncello, as cordas estarricadas entre a ponte... Había tempo que non ouvía este tipo de cousas. Realmente dá a sensación de que a artista debuxa paisaxes sonoras en cada tema. Creo que cando a música consegue evocar lugares, transmitir emocións, está a cumprir co seu verdadeiro desexo: elevar a alma. Sen case ler os nomes das cancións xa te dás conta de que viaxaches a extensas praias e tamén a espazos de intimidade absoluta. Outras pezas, pola contra, poderían soar como cando espertas dunha viaxe en barco, coa tormenta metida aínda no corazón. Con todo iso, ademais do fermoso, Cello&amp;electronics tamén busca conseguir un son innovador e actual. Quero dicir con iso que na produción optaron por ofrecer algo máis que música gravada en directo no estudio. No álbum podemos atopar texturas e paisaxes sonoras feitas con pedais de loop, unha tendencia cada vez máis habitual, sobre todo para propostas musicais solistas. Estas ferramentas gravan e reproducen son a tempo real, creando un efecto envolvente que fai que as cancións teñan finas capas melódicas. En Cello&amp;electronics atopamos varios momentos así, de capas que nos acollen debaixo das ás da música. Máis alá da melancolía nos sons do cello, escoitamos unha preciosa viaxe pola natureza nun disco cheo de cores, de espazos sonoros que asenta, por fin, unha relación de amizade entre o clásico e o tradicional.