Agarimo pola música galega

Xunto coa primavera, dá alegría ver como agroman novos proxectos musicais no panorama musical galego. O feito de ter as Letras Galegas á volta da esquina xa garante que algunha artista con astucia aproveitará tal data para homenaxear a escritora ou escritor de cada ano. Estou desexando escoitar todas as músicas que inspirou a figura de Xela Arias. Sempre que vos escribo aquí, tendo a ser moi pesada con isto dos novos formatos nos que a industria musical pretende ofrecernos un novo produto. No caso de Timparrantela, non teño máis remedio que renderme ante a beleza: un impecábel libro disco que o contén todo. Editado e producido por Galaxia, este libro disco ten unha feitura elegante e chea de detalles creados por Nébeda Piñeiro. Se te quixen foi polos grelos é o título deste primeiro traballo que vén desde Ourense. As súas integrantes, todas solventes instrumentistas, formalizan aquí un proxecto de carácter feminista que se nota en cada un dos cortes que integran o disco. Atopamos nel poemas de Séchu Sende, Fina Casalderrey, Helena Salgueiro, Clara Pino, Tamara Andrés, Olga Brañas… todos eles ben arranxados por Pablo e Pedro Pascual (aos que lle debe tanto a música galega destes últimos vinte anos). Destacan para min neste disco "O tío do curruncho", unha peza instrumental con aires balcánicos e tamén o tema que da título ao proxecto que, parece ser, vén inspirado por un cadro da singular artista de Coyoacán, Frida Kahlo. Seica foi o pintor Leandro Lamas quen propuxo esta asociación Frida-Galiza. Non sei se vos pasou tamén a vós, pero eu sobrevivín á corentena grazas ao baile. Era como que o corpo estrañaba esa alegre maxia de chegar a algures e moverse ao compás da música dos concertos. O baile de todo tipo fortalece o corazón e elimina o estrés e neste libro disco de Timparrantela hai moito baile. Hai pezas para bailar en parella despois de cear, como para inaugurar o toque de queda, ou para bailar simplemente por non pensar, por desfrutar do momento. Timparrantela construíu cada tema con melodías alegres e xeitosas, con pinceladas de verbena e música tradicional. En canto ao estilo que propoñen estas mulleres, que din non encaixar en ningún en concreto, eu creo que o estilo de Timparrantela é o agarimo auténtico pola música galega.