O reino da Galiza nun mapamundi do século X

O manuscrito está formado por seis folios numerados en cifras romanas e outros 243 en numeración arábiga, conta cun importante corpo ilustrativo e destaca polo seu interese artístico e paleográfico. Época: Último cuarto do século X / Autoría: Anónima / Conservación do orixinal: Museo diocesano da Seu de Urgell / Características: O esquematismo e o expresionismo dos deseños A diferenza doutros Beatos existentes, que adoitan recoller o nome dos autores do traballo, descoñécese a procedencia e a data exacta da súa elaboración. Porén, a maioría da historiografía coincide en situar a súa orixe nalgún mosteiro da área rioxana, probabelmente no de San Millán da Cógolla, polo que se data no último cuarto do século X. A respecto disto, tal e como acontece co Beato de Girona, o outro mapa da mesma tradición conservada en Catalunya, a súa elaboración é allea ao reino. A caligrafía e as miniaturas da obra sitúana dentro da segunda etapa dos Beatos. Así, segundo a tradicional clasificación fixada por Gonzalo Menéndez-Pidal, emparenta coas copias de Girona, de Silos, Valcavado, da raíña Sancha e de Escalada ou Morgan. Segundo certifica este autor, a totalidade das cartas deste período presentan a maiores das semellanzas estéticas, concordancias en relación coa toponimia empregada e similitudes sobre as solucións técnicas adoptadas. O deseño do Beato da Seu de Urgell agocha toda unha proposta ideolóxica. A iconografía é invariábel, repite sempre un programa presente tamén na arte románica: a tendencia estética á esquematización e ao expresionismo. O antinaturalismo serve neste caso para achegar o espectador ao mundo sobrenatural e divino. Nesta liña, Serafín Moralejo ten sinalado como os mapas presentes dentro dos Beatos cumpren unha función espiritual dirixida a favorecer as peregrinacións das comunidades monásticas, tal é como acontece cos frescos da igrexa de San Pedro de Rochas. A xeografía política do mapa de Valcavado coincide coa práctica totalidade da cartografía da época. Spania é a designación empregada para denominar a area da Península Ibérica de hexemonía musulmá, Tarracona empregase para os territorios dos condados cataláns, herdeiros da antiga marca franca e Gallecia serve para referirse ao espazo cristián peninsular. Malia ser elaborado na zona da Rioxa, o mapamundi da Seu de Urgell omite calquera referencia a Castela, unha clara mostra da súa inexistencia como realidade política naquela altura.