O mapa de Paulo Orosio do século V

Paulo Orosio fixo parte daquela oligarquía local romanizada da etapa final da Idade Antiga, naceu na Galiza entre 375 e o 385, residiu en Braga até arredor de 414, desprazouse nesa data ao encontro con Santo Agostiño na cidade africana de Hipona, na actual Arxelia. Seguindo as indicacións deste viaxou a Xerusalén, destino moi habitual da oligarquía galega da época onde se atopou cos Avitos de Braga, ligando con San Xerónimo Estrabón, con quen partillou posicións teolóxicas no combate ao pelaxionismo, chegando a reunirse co propio Pelexio e participou no concilio de Xerusalén do 415, onde foi acusado de herexe polo bispo Xoán II. Época: Finais do século IV e comezos do V / Autoría: Paulo Orosio / Conservación do orixinal: Reconstruído por Konrad Miller sobre os escritos de Paulo Orosio / Características: Signifícase pola súa gran precisión A pista de Orosio perdeuse a partir do 417 e suponse que morreu á volta do 423, sendo considerado como o grande historiador e xeógrafo do seu tempo. O seu monumento historiográfico Historiae adversus paganos, elaborado entre o 416 e o 417, respondeu a unha petición de Santo Agostiño de Hipona que lle demandou un estudo sobre o pasado da humanidade con especial atención aos pagáns co obxecto de acreditar que a decadencia do Imperio Romano —no ano 410 produciuse o saqueo de Roma por Alarico— non tivo a ver coa asunción do cristinianismo, tal e como afirmaron diferentes sectores da sociedade. O mapa de Orosio foi reconstruído en 1898 polo gran xeógrafo alemán Konrad Miller, que tomou como base os traballos do galego e usou como fonte diversas achegas á súa obra, moi influínte en toda a cartografía posterior. Miller, un cartógrafo alemán moi admirado entre outros por Manuel Murguía, foi a gran figura da xeografía histórica europea de finais do século XIX e comezos do XX, debéndoselle ao seu traballo a recuperación e divulgación de mapas tan importantes como o de Xulio Honorio, Isidoro de Sevilla, Ebsfor ou do Anónimo de Rávena. Orosio destacou polas súas contribucións no ámbito da xeografía e da cartografía, sinalándose pola importancia que lle deu a esas dúas disciplinas e as descricións que realizou do mundo coñecido, cunha sorprendente precisión para algunhas zonas, caso das illas Británicas, até o punto de enunciar algún autor polo mesmo unha suposta orixe bretoa. Na mesma liña, sinalou a cidade de Brigantia, A Coruña, como punto chave na ruta do comercio marítimo entre o Mediterráneo e o Atlántico e destacou pola exactitude con que concretou a duración das travesías marítimas entre a Galiza e o resto dos pobos atlánticos. A obra histórica gozou e goza dunha ampla influencia no mundo árabe e cristián até o Rexurdimento, tal e como certificaron as moitas versións dos seus traballos que chegaron a nós desde período, recuperando un novo pulo baixo o influxo da Escola dos Anais. Autores como Lucien Fevre ou Fernando Braduel volveron a mirada cara aos seus traballos, sendo tamén decisivo o seu influxo nas formulacións de Giovani Arrighi.