Galiza nun mapa da baixa Idade Antiga

A súa autoría é atribuída a Xulio Honorio, un xeógrafo e cartógrafo, cuxos traballos chegan a nós a través das obras dun discípulo recollidos nunha publicación titulada Cosmografía, que aparece citada polo intelectual e estadista Cassiodoro, conselleiro de referencia do rei ostrogodo, Teodorico 'O Grande'. Época: Finais do século IV ou comezos do V / Autoría: Xulio Honorio / Conservación do orixinal: Reconstruído por Konrad Miller tomando como base os traballos de Martín Delrio e de Alexander Riese / Características: Signifícase pola súa gran precisión Os datos biográficos que coñecemos de Xulio Honorio son escasos, porén a súa obra é moi valorada pola totalidade dos cartógrafos, até o punto de sinalar o grande historiador británico Max Laistner que "a Cosmografía de Honorio representa para a xeografía o que o labor dos epitomadores supuxo para a historia". O mapa será reconstruído en 1898 polo gran xeógrafo alemán Konrad Miller, que toma como base para o seu traballo a copia da Cosmografía realizada en 1645 por Martín Delrio e as investigacións do seu amigo, o erudito alemán Alexander Riese, autor da máis elaborada edición de Honorio. Miller, un cartógrafo alemán moi admirado, entre outros, por Manuel Murguía, é a gran figura da xeografía histórica europea de finais do século XIX e comezos do XX, debéndoselle ao seu traballo a recuperación e divulgación de cartografías tan importantes como a de Paulo Osorio, Isidoro de Sevilla, Ebsfor ou do Anónimo de Rávena. O destacado especialista na Idade Antiga e historiador francés Yves Moverán sinala que "a importancia da Cosmografía é que é un dos poucos traballos desde período en que calquera persoa pode confiar". A obra contén unha precisa relación de mares, illas, montes, cidades, ríos, indicando en moitos casos o seu nacemento e desembocadura, así como información dos diversos pobos de cada unha das catro partes nas que divide o mundo, comezando pola parte oriental, para seguir coa occidental, a setentrional e, finalmente, a meridional. A cartografía de Xulio Honorio retrata un momento chave na historia da Galiza. Coincide no tempo co desenvolvemento do movemento popular orientado pola proposta doutrinal de Prisciliano e por un tempo de gran progreso do país, do que dan mostra a aparición de vultos como Exeria, Paulo Orosio, Baquiario ou o emperador Máximo. Galiza ocupa unha parte significada do espazo ibérico, sendo sinaladas as catro das súas máis significadas cidades Lucus Augusta (Lugo), Bracara (Braga), Asturica (Astorga) e Brigantium (A Coruña).