"Xa foi o grifón no vento"

Astérix e o grifón é a quinta entrega desta etapa das aventuras dos afoutos galos na que xa non están ningún dos dous creadores do personaxe. Desta volta Astérix e os seus inseparábeis amigos, Idéfix e Obélix, viaxan ás terras dos bárbaros, nos confíns do imperio romano. Concretamente van axudar á tribo dos Sármatas na súa loita contra a expedición enviada por Xulio César a capturar o grifón, un animal mitolóxico que o César quere para si. No aspecto formal e no campo gráfico a calidade do traballo é francamente excepcional. A liña continuista nos deseños e mesmo noutros elementos como a cor e a distribución das viñetas na páxina fan que só un experto poda distinguir claramente as páxinas de Uderzo das de Conrad. Mais na beira do guión é onde atopamos os problemas, de certo que substituír un guionista da importancia de Goscinny non é doado, mesmo así se demostrou nos álbums nos que Uderzo estivo a cargo da serie como autor completo, que foi, con apenas un par de excepcións, moi decepcionante e até obscenamente mala na parte final. O lanzamento de cada nova aventura de Astérix e Obélix é un fenómeno editorial mais xa un segredo a voces, os guións dos novos Astérix son bastante mediocres Neste son quen de facturar un álbum correcto, entretido e que amosa algúns momentos certamente bos. Recuperan os xogos de palabras como elemento de humor e fano con máis acerto que até o de agora, sen embargo, non podemos obviar a irregularidade como a característica máis definitoria deste álbum. Con todo, penso que este é, sen dúbida, o mellor dos cinco que leva a nova parella creativa que se encarga agora das aventuras de Astérix. Mais aínda sendo o mellor dos últimos, non sei se por un férreo control dos detentadores dos dereitos dos personaxes ou se pola indubidábel presión que as expectativas sobre cada novo libro do pequeno guerreiro armoricano produce, Conrad e Ferri aínda non dan coa chave para chegar á altura dos mellores álbums desta histórica serie. O problema é que o lanzamento de cada nova aventura de Astérix e Obélix é un fenómeno editorial a nivel mundial e a capacidade de xerar expectativa e, por ende, vendas do personaxe remata enmascarando o que, logo de cinco libros, é xa un segredo a voces, os guións dos novos Astérix son bastante mediocres e por moi bo traballo que se faga no gráfico iso só non vai levantar a historia. Non podo rematar sen destacar que nesta nova etapa, na que os libros saen na nosa lingua simultaneamente ás do resto do Estado, o traballo de tradución de Isabel Soto, Xavier Senín e Alejandro Tobar, simplemente é perfecto.