Vida, morte e sexualidade

Porén, Bechdel xa levaba ás súas costas unha bagaxe de máis de 20 anos publicando a serie Dykes to watch out for, coa que, ademais de abrirse camiño na novena arte en Estados Unidos, contribuiría aos estudos de xénero cun test que levaría o seu propio nome. O dito test xurdiría da tira The Rule, na que unha das protagonistas afirmaba non ir ver un filme se non cumpría tres regras: estar protagonizado por dúas mulleres, que estas falasen entre elas e que a conversa non fose sobre un home. Desde entón, esta regra comezou a ser usada en diferentes investigacións para determinar a fenda de xénero existente no cinema, na banda deseñada ou na literatura. Fun Home | Alison Bechdel | Rinoceronte | 2018 | 240 páxinas | 19 euros O que Bechdel deixaba claro desde as súas primeiras tiras é que precisaba diseccionar a sociedade, abrila en canle para amosala en profundidade, sen anestesia nin edulcorantes. A realidade pura e dura. Autobiográfica, Fun Home -termo que realmente designa unha funeral home, unha funeraria- é unha obra valente e arriscada que poucas autoras e autores se atreverían a sacar adiante. Bechdel guiou a súa vontade creadora como unha busca de respostas acerca do seu pasado. Por medio de tres andares narrativos distintos, a Alison nena, adolescente e adulta, debúllanse as dúbidas sobre a propia condición sexual e as rigorosidades impostas por un excéntrico pai que se descobre como homosexual xusto antes da súa estraña morte. Todo un balbordo emocional que a autora encadea cunha brillante narración na que a textualidade e a intertextualidade teñen un peso fundamental, xa que, se ben poderiamos xulgar como fantástica esta peza xa só polo debuxo e composición dos cadriños, é a voz narradora quen lle confire un ton sublime á obra. Dotada dunha dimensión permeábel, a protagonista consegue responder as dúbidas urxentes que lle guinda a vida a través da literatura, ofrecéndonos a súa particular visión da mitoloxía grega, de Marcel Proust ou de James Joyce entre outros moitos. Cómpre neste sentido subliñar ademais a magnífica tradución realizada por Belén Poutón, que lle dá un valor engadido a unha obra redonda, chea de matices e dunha enriquecedora complexidade tanto no artístico como no social, que a converte nunha das xoias imprescindíbeis da banda deseñada do século XXI.