Perseguindo elefantes

Tamén serve, por isto mesmo, como unha forma de medir as dificultades ás que se enfrontan as autoras que optaron por unha desas formas de escrita. Sopas New Campbell / Teresa Moure / Cuarto de Inverno / 2020 / 140 páxinas / 15 euros Que unha das escritoras máis populares da primeira década dos 2000 pasase case a unha especie de clandestinidade para minorías na segunda debera acender todas as alarmas editoriais e culturais do país. Polo menos, mentres esa situación non poida vincularse de forma clara co desenvolvemento da súa obra. Consideramos que non é o caso: desde pezas emblemáticas como a mastodóntica Ostrácia (Através, 2015) ou a recente Um elefante no armário (Através, 2017), seguimos a gozar dunha narradora valente e cunha visión rica e persoal do que é a literatura. E aínda que é certo que a análise completa do seu percorrido narrativo pode deixarnos o rastro dunha certa irregularidade, cada nova obra segue a ser unha oportunidade para asomarnos a un proxecto como poucos na nosa lingua. Sopas New Campbell inaugura a colección para persoas adultas dunha editora nova como Cuarto de Inverno. Ironicamente faino cunha peza que forma parte dunha sorte de macrotexto que atopa lazos tanto coa anterior novela da autora como coa plaquette Não tenho culpa de viver (Chan da Pólvora, 2017), asinada por un dos personaxes desta, Ana Brouwer, e onde Teresa Moure aparece como simple tradutora. Esta concepción da literatura como un elemento complexo, non reducíbel ao que está contido nas capas dun libro, senón coa capacidade potencial de alterar a realidade ou, cando menos, a nosa percepción dela, forma parte do mellor e máis arriscado do proxecto da autora. Temos en Sopas New Campbell a presenza dalgúns vellos personaxes de Um elefante no armário, así como a presenza dos paquidermos como unha sorte de simboloxía da culpa persoal, capaces de acomodarse para invadir os armarios e as vidas das persoas. A obra céntrase na relación de animadversión da protagonista con estes animais e de distintos aspectos da súa relación social. O máis relevante, porén, pode ser a perspectiva coa que Moure deixa sinalados os conflitos e os espazos de transición que estes amosan. Cuestións como a relación entre o individual e o colectivo, os problemas éticos da alimentación carnívora ou a propia diferenza entre realidade e imaxinación aparecen no fondo dunha novela orixinal e ben artellada, máis áxil tamén que as súas precedentes.